het erge

Het is weer de tijd van het Erge. Documentaires, oude beelden, boeken, kranten. Alles staat er vol van. De MinPres laat er zijn twijfelachtig licht over schijnen, we zijn het eens, het Erge mag nooit weer gebeuren. Behalve als het bij ons op straat komt wandelen, vrijheid doorgeven is mooi maar dan wel op onze voorwaarden.
In dat licht durf ik Reunion nooit weg te gooien. Niet dat ik me kan herinneren hoe het verhaal precies gaat, ik weet ook niet hoe lang het geleden is dat ik het las. Ik weet ook niet hoe ik aan het boekje kom, het ziet er oud uit maar stond voor zover ik me herinner niet op de leeslijst van eerstejaars Engels.
Dus ik sla het open sinds weet ik hoeveel jaar, en zie tot mijn grote verbazing mijn beppes handschrift. Hiltje Bergsma, naar haar ben ik vernoemd. Heeft zij het gelezen in de tijd dat ze Engels leerde, voor hun reizen naar Canada? Is het uit haar erfenis bij mij gekomen, zo van Hella leest wel Engelse boeken?
Ik associeer beppes handschrift met de lieve brieven die ze me schreef, altijd bevend van leven.
Bevend van leven, dat valt me ook op als ik nu dat dagboek uit bevrijd Bergen Belsen lees.
Sommige boeken mogen blijven niet vanwege een vreugdevonkje, maar vanwege Der Funke Leben.