Het verhaal herinner ik me niet precies meer, het is bijna veertig jaar geleden dat ik het las. Maar wat me altijd is bijgebleven, is de verfijnde psychologie, hét kenmerk van een goede schrijver: de personages doorvoelen, weten dat ze niet deugen, en ze toch met mededogen beschrijven. Ik ben dol op Forster, ook op de films die naar zijn boeken gemaakt zijn, op dat hele Engelse sfeertje van vlak voor de Eerste Wereldoorlog (dat ook zo prachtig naar voren komt in The Children's Book van A.S. Byatt).
Dus ja, Forster mag blijven, omdat hij staat voor zoveel meer. Lees ook vooral zijn Aspects of the Novel, schrijverkens!
engelen
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags e. m. forster, marie kondo. Bookmark de permalink.
