rechtstreeks

Geplaatst op 19 april 2014 door Hella

mattheusEr stond een pissig ingezonden briefje in de nrc van Goede Vrijdag, van iemand die beweerde dat Matthäusliefhebbers allemaal snobs waren, want muzikaal viel er echt niks te beleven aan het hele stuk.
Nu hoorde ik diezelfde avond voor het eerst in mijn volwassen leven een volledige live Matthäus. Ik dacht altijd dat het lang en vervelend was, maar dat kwam doordat ik er als dertienjarige mijn aandacht niet bij kon houden.
Nu werd ik meegesleept, en waar normaal mijn kritisch oor muziek wel eens verpesten kan – zoals je ook nooit meer kan genieten van een slecht geschreven boek – werd ik nu verzwolgen, en niet alleen door bliksem en donder, ook door serene, zachte stukken, door weinig instrumenten gespeeld. Juist door het verhalende – iets wat bij The Messiah bijvoorbeeld ontbreekt – ging het verhaal ook echt leven voor me. Ik geloof dat muziek – meer dan kerkelijke rituelen – een rechtstreekse route naar het goddelijke kan zijn.
Ik moet zeggen dat Jesus Christ Superstar dat vanaf het begin ook voor mij geweest is. Bach biedt de route uit zijn tijd, ze werken allebei.
Dat ik juist naar deze Matthäus was, is een bijzonder verhaal. Een conservatoriumvriendin van een nichtje van me had als dying wish ooit nog eens mee te mogen spelen met juist deze muziek. Dat die wens gisteravond in vervulling ging, verhevigde de concentratie. Het kwam de vervoering alleen maar ten goede.

Dit bericht is geplaatst in muziek met de tags . Bookmark de permalink.

2 Reacties op rechtstreeks

  1. Ferrara schreef:
    19 april 2014 om 17:38

    Ook in Trouw was een dergelijk schrijven. Laten gaan, denk ik dan. Smaken en oren verschillen.
    Ik zat in de jaren 70 van de vorige eeuw met hetzelfde Toonkunstkoor in de Oosterpoort. Hoewel ik het toen een hele zit vond was het een prachtige avond die ik nooit zal vergeten.
    Wat me ook is bijgebleven dat de jongste kinderen uit het koor als ze niet hoefden te zingen een stripboek lazen.

    Het circus dat donderdag in Groningen werd opgevoerd zegt mij totaal niets.
    Dan zit ik liever voor de buis met JC Superstar.

    Beantwoorden
  2. Anna van Gelderen schreef:
    19 april 2014 om 18:10

    Ik had die brief ook gelezen. Meneer vond alleen Erbarme dich de moeite waard, want dat was natuurlijk een bekende deun voor hem. Ik had even de neiging om terug te schrijven dat het feit dat de muziek meneer kennelijk ver boven de pet gaat niet wil zeggen dat anderen er niet oprecht van kunnen genieten. Maar ja, dat had-ie toch niet geloofd. Ik ben ontelbare keren naar de Matthäus geweest. Eerst net als Ferrara in de jaren 70 in de Oosterpoort met Toonkunstkoor Bekker en Charles de Wolf, daarna bijna elk jaar in Vredenburg en het Concertgebouw en 2 jaar geleden een schitterende intieme en intense uitvoering in de Nieuwe Kerk hier in Groningen. Elke keer krijg ik weer de koude rillingen van het openingskoor en elke keer weer vind ik elke aria even wonderschoon. En nooit duurt het me te lang.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *