Ik houd wel veel van Leo Vroman, hij ontroert me op tv en in zijn dagboeken, al heel jong had ik zijn Brieven uit Brooklyn, 30-12-75 staat er voorin, ongetwijfeld gekocht in Groningen, waar wij ieder jaar in de kerstvakantie een dag naartoe gingen. Maar dat is een ander verhaal.
Ik lees dit gedicht en denk: het zal allemaal wel. Het kind is ziek en ik maak me zorgen, dat krabbelt aan de schrijfgeest, dat maakt wat van levensbelang leek verre van dat. Een gedicht, een schrijver, een lezer, en liefde. What else is new.
Niet eerlijk dit, maar zo werkt schrijven ook, het staat niet los in een parelmoeren toren, het staat met de poten in de drek en met de handen aan het kotsemmertje.
En dáár zullen wel helemaal geen liedjes over zijn. (Gedichten wel: ik ben Brahman, maar we zitten zonder meid …) Al die top2000-nummers gaan over de Grote Emoties, daarom stemmen we ook op ze. En geloof me, ik ben dol op Grote Emoties. Maar ze zijn doorprikballonnetjes en nep, eigenlijk. Feestverlichting. En dan weer door met het gewone. Daar maar gewoon muziek bij.
129 John Miles - Music
Een kind waar je zorgen om hebt zet alles in een ander licht. Beterschap wens ik haar en daarmee jou ook.
Zelfs hier is mijn keus nog toe te passen. "Wir sind wie Sand und Meer"
"Ich bin wie du" nr: 1250
http://ferrara-victoriene.blogspot.nl/
Ik heb, bij het uitkomen van de 2013 lijst, op die ene na, alle nummers aangepast.
http://ferrara-victoriene.blogspot.nl/
goed!
Op de valreep: http://adriaanhendriks.wordpress.com/2013/12/26/het-nederige-woord-van-liefde/