Denkend aan Holland, wat heb ik het vaak als gedichtskelet gebruikt voor feesten en jubilea, zelfs voor Sinterklaas. En de stem van het water was een van eerste bioscoopfilms die ik zag. Maar het gedicht op zich zegt me niet zoveel. Ik ben een groot fan van Marsman, van zijn oplaaiende vlammen en opalen gelach. Maar dit Holland is niet mijn Holland. Het is het hele specifieke midden van Nederland, rondom de grote rivieren, ik vind het er prachtig maar ben er een toerist.
Probeer dat een Amerikaan maar eens uit te leggen, alleen Texas is al 695.621 vierkante kilometer (Nederland 37.354 km²) dus hoezo voel je je na anderhalf uur rijden al een toerist. Toch is het zo. Sterker, zelfs in Groningen voel ik me een toerist. De boerderijen zijn net even anders gebouwd, de wolken net even anders van vorm, de mensen praten anders, eten anders.
Eigenlijk ervaar ik alleen Friesland als normaal, en dat nog beperkt tot de driehoek tussen Harlingen, Heerenveen en Dokkum tot en met de noordkust. Ik zal wel niet helemaal normaal zijn.
1616 De Kast - Eltse Grins Foarby
Je kunt als toerist in het land dat Marsman beschreef wel heerlijk fietsen en genieten.
Wij deden dat volop in augustus, niet wetend dat dit in de top 2000 zou volgen.
Muziekkeus viel niet mee omdat ik persé op de Hollandse toer wilde. Land van Maas en Waal paste qua tekst niet echt. Uiteindelijk werd het
De 3J's nr: 872 in 2012 "Watermensen"
http://ferrara-victoriene.blogspot.nl/