macht (sv)

Macht, is de schrijfveer van vandaag. Mooi moment om over machteloosheid te schrijven.
Ik pretendeer het allemaal prima voor elkaar te hebben. Mooi huis, fijn werk, de ene vrolijke facebook post na de andere. Zo zat ik gister na mijn zondagse uitje de mooiste foto's te delen toen er opeens een klap als een oordeel klonk. Ik dook nog net niet onder de tafel. Toen ik dat als een vrolijke stripheld met KlaBOEM! wilde delen op twitter, bleek internet dood te zijn. Net als de tv en de telefoon.
Als online werker heeft men noodoplossingen, dus dat nog even den volke kond gedaan via de dongel, en me toen teruggetrokken met een filmpje. Geen zomergasten, niet daarover twitteren, en ik stond machteloos, afgesneden van mijn virtuele vrienden die vaak genoeg echte vrienden blijken.
Stille zondag. Wat deed ik vroeger met mijn meningen?
Nét op tijd verdween het gele verkeersbordje bij de verbindingsbalkjes, ik kon weer online, en oh wonder, de tv deed het weer. Toch had het harnas wel een buts opgelopen.
Ik kon helemaal niets met de zomergast. Teeuwen heb ik niet gezien, maar bij Noordervliet had ik het gevoel dat zij mij wilde laten delen in wat haar bewoog, wat haar raakte. Ik voelde me toegelaten en verrijkt. Bij De Graaf zag ik iemand die vanaf het begin bezig was met bewijzen dat zij dingen het beste wist. Ook dingen die zij minder goed wist omdat ze toen nog niet geboren was. Met een steenlawine aan 'feiten' versperde zij voor mij de weg. Zij ging geen dialoog aan, zij was enkel bezig met te laten zien dat zij geweldig was omdat zij zoveel (beter) wist. Op mij maakte dat een onaangename indruk.
Toen ik daar over twitterde kreeg ik voor de voeten geworpen dat ik zeker jaloers was op zo'n mooie intelligente vrouw. Pardon? Ik geloof niet dat ik ooit jaloers ben geweest op iemand. Ja, op sommige schrijvers. Maar op feitenkennis? Op een uiterlijk van iemand die twintig jaar jonger is? Het zei waarschijnlijk meer over degene die dat zei, dan over mij. Ik besloot het aapje maar op haar schouder te laten.
Maar het raakte me vanwege de eerdere buts in mijn harnas. Vanwege het sippe gevoel van door niemand gered te worden van een weekend dat gered moest worden door zomergasten.
Vandaar dit machteloze stukje.