Och heden. Nu val ik als een oppervlakkig blondje door de mand. Want wat borrelt er meteen op? "Met de eenvoudige doch smaakvolle kantoorjurk losjes geworpen om de schouders van de Venus van Milo op mijn bureau …" en "Hoe hard rijden wij nu, Adriaan? Negentig, zei Adriaan en draaide achteloos het stuur driemaal rond."
Ik heb het de laatste veertig jaar niet meer opengehad en toch kleven deze regels onlosmakelijk aan mijn ziel.
Gelukkig kan ik in een gesprek meestal wel wat intelligentere citaten tevoorschijn schudden, maar zonder context komen alleen deze heren bovendrijven.
Oh wacht, ik hoor nog iets. "Hij keek vanaf onmetelijke hoogten neer op zijn theewater."
Plok, zei de Schaduw.
dit als antwoord op 50books vraag 15
Ja, Olaf de Landell, heb ik ook van genoten. Favorieten: Ave Eva en Als de appelbomen bloeien.
Nee, dit is Adriaan en Olivier, van Leonard Huizinga
gelezen (glimlach)
en ja je hebt vaak een context nodig om je het zinnetje te herinneren..
Merkwaardig, hoogst merkwaardig. ;0)