daarom af en toe een gedicht

MAMEEN

 even the sailing hawk misses, a wraith
 among the rocks where the mist parts slowly.
 Recall the way mere mortals are overwhelmed
 by circumstance, how great reputations
 dissolve with infirmity and how you,
 in particular, live a hairsbreadth from losing
 everyone you hold dear.

 you can see and how you live best
 as an appreciator of horizons,
 whether you reach them or not.
 Admit that once you have got up
 from your chair and opened the door,
 once you have walked out into the clean air
 toward that edge and taken the path up high
 beyond the ordinary, you have become
 the privileged and the pilgrim,
 the one who will tell the story
 and the one, coming back
 from the mountain,
 who helped to make it.

 from "River Flow: New & Selected Poems"

 dat zelfs de zeilende havik ontgaat, een schim
 tussen de rotsen waar de nevel langzaam splijt.
 Weet weer hoe stervelingen overspoeld raken
 door omstandigheden, hoe grote namen
 oplossen in zwakte en hoe jij
 jij vooral, maar een haarbreed verwijderd leeft
 van het verlies van al je dierbaren.

 dat je kunt zien en hoe je op je best bent
 als waarnemer van horizonnen
 of je ze nu bereikt of niet.
 Geef toe dat wanneer je bent opgestaan
 uit je stoel en de deur hebt geopend,
 wanneer je de klare lucht inliep
 naar de rand, en het pad omhoog koos
 voorbij het gewone, dat je dan
 bevoorrecht bent, en pelgrim,
 degene die het verhaal zal vertellen
 en degene die, terug
 van de berg, meehielp
 hem te maken.