Gister het boekenweekgeschenk gescoord, en tot over de helft gekomen met lezen, 's avonds. Het is theelichtjesgezellig proza dat een hoop verschillende typetjes van Koot in zich verenigt. Diverse nostalgische en kritische oude mannetjes die wij, zo blijkt, allemaal van stond af aan in ons hebben.
Niets ten kwade en vaak een glimlach van herkenning.
Maar.
Driekwart van de inhoud ken ik al uit mijn hoofd! Want Koot was bij Kunststof en bij Boeken en overal vertelde hij over de drollenvanger en de blokletters en de lilaluitenant en koningin Juliana en de prijs van pepermuntjes en de vermelding van moeder Annie in de agenda van zijn toen zeventien– ohnee zestien-jarige vader (inclusief die leeftijdscorrectie).
Dat moet afgelopen zijn! Ik verbaasde mij pas nog over Renate Dorrestein en het mediacircuit en al die vastgeroeste formuleringen. Maar het euvel is blijkbaar gewoon ons mediacircuit. Wat je wist, heb je opgeschreven, meer kun je niet over de inhoud vertellen. Logisch!
Maar dan ook niet meer doen, graag.
En interviewers: betere vragen stellen. Neem een voorbeeld aan Adriaan van Dis.
Mee eens, Hella, al was Boeken wel vermakelijk.
en dat er niemand meer dood onder de tram komt? niet waar. thx Rein Swart: http://reinswart.blogspot.nl/2013/03/recensie-de-verrekijker-2013-kees-van.html
En dan heb jij hem nog niet eens bij dwdd gezien, daar las hij een heel hoofdstuk voor!
ja, dat hoorde ik, heb 't inderdaad niet gezien.