In writing, if you manage to get down 5 per cent of what's truly going on, you're doing well.
En och wat is hij wijs, en och wat krijgt hij een bijval want och, we moeten toch vooral de mythe in stand houden dat schrijven het moeilijkste is wat er is. Je ziet de schrijver zijn denkhoofd fronsen tot het bloed hem door de wenkbrauwen sijpelt. Je ziet zijn machteloze schrijfvuist het potlood versplinteren, en de prullenbak ligt volgesneeuwd met onafgemaakte zinnen.
Liefst woont hij op een koude zolderkamer waar het lekt, en wordt zijn meesterwerk pas gepubliceerd nadat zijn tuberculoze lichaam is begraven.
Wát een flauwekul.
Schrijven is alleen maar moeilijk als je tijdens het schrijven aan je publiek denkt. "Waar zou Zwagerman het meest van onder de indruk zijn, iets over kunst of iets over depressie?" terwijl je het liefst over de modderige klompen van je pake wilde schrijven. "Waarmee maak ik de meeste kans om weer een filosofisch bestsellertje te schrijven, als ik het over status doe of over stilte?" Drie keer raden wat daarop het antwoord van meneer de Botton is, een meningenverzinnertje dat over alle modieuze problemen des levens al het bloed uit zijn voorhoofd heeft gefronst.
Writer's block ontstaat doordat je al tijdens het schrijven het oordeel over je woorden bij de buitenwacht legt. Zolang je met je eigen stem schrijft over wat voor jou het allerbelangrijkst is op deze wereld, is schrijven niet moeilijk. Sterker nog, dan stróómt het eruit.
Wat heb je mij weer een plezier gedaan met dit schrijven. Inspirerend!
Zittend in mijn warme kamertje waar ik mij uren kan vermaken.