Pas door de uitwerking van Adriaan stond ik erbij stil dat de schrijfveer van gisteren "stilstand" was.
Ik sta al 4 dagen helemaal stil. Vastgelopen. Niets komt er uit m'n handen, schoon huis noch belles lettres. Ik versteen zowat in bureaustoelvorm. Verstijfd lig ik in bed en de slaap komt niet.
Alle wijze woorden, die me bij ontmoeting dé sleutel leken, hangen onleesbaar versluierd aan muren of kastjes. Wat nou, live your dream and share your passion. Er is niets, er is leegte.
Het enige, maar dan ook werkelijk het enige, is je ondanks alles toch veilig weten, gewiegd. This too shall pass.
in de "leegte"gedragen worden door de volheid.
zo wordt een nieuwe tijd voorbereid.
Ja, this too shall pass, dat is het. Het is echt zo.
ja alles gaat voorbij....ook dit.
Het is de stilte na de storm.
Het is het neerzitten na een beklimming.
Het is achterom kijken na het bereiken van een tussenstation.
Het is de rust halverwege een reis.
Het is je spullen herschikken na nieuwe aanwinsten.
Het is je gewoonten aanpassen aan nieuwe omstandigheden.
Het duurt maar even, achteraf.
Straks ben je klaar om verder te gaan.
Heb ik hier nog iets aan toe te voegen? Alleen een poosje heel dicht bij je zelf blijven. Kleine dingen doen, die toch moeten gebeuren in de tuin b.v.