Ik ben nu in het bezit van minstens drie Billy's en twee koene verhuisdozen vol familiearchiefspullen. Dat begint met de fotoalbums, agenda's, dagboeken en merklappen van oma, daar zijn nu de tientallen fotoalbums en dozen vol dia's van mijn ouders bijgekomen, zelf heb ik (och heden, nog niet eens meegeteld) zeker 5 meter dagboeken volgeschreven, zes grote en 15 kleine fotoalbums volgeplakt, en ook alle ooit gezamenlijk geproduceerde dia's hier, plus zo'n doos vol schoolkrantjes, schriften en agenda's.
Dan is er nog het spul van kindeke, uit alle landen waar die pop naar school geweest is. Van dat laatste blijf ik af, dat is aan haar.
Maar dat van mij en mijn voorgeslacht wil ik onder controle krijgen. Is dat de bibliothecaresse in mij?
Wat ik nog vergat te vermelden, is de kubieke meter post die ik sinds 1966 verzameld heb (toen verhuisden wij van Leeuwarden naar Heerenveen, en kreeg ik briefjes van vriendinnetjes).
Daar ben ik gister maar eens mee begonnen. Ik bleek gecorrespondeerd te hebben met knapen die ik nooit gezien heb, en ook al lang uit mijn geheugen gewist. Ik kreeg lieve brieven van schoolkameraden toen ik in Canada was. Er zaten schattige viltstiftbrieven van mijn nichtje tussen, en in mooi schoolschrift geschreven verjaarsepistels van buitenlandse tantes. Ik zat op zolder, en voelde me omringd door al die met liefde geschreven letters.
Lief! Jij bent nog wel een poosje zoet daar op die zolder!
mooi woord: koen ( een koene verhuisdoos vraagt om een kloeke behandeling...( of zoiets.
leuk hé, die herinneringen! ik kan ze ook niet weg doen, die oude brieven, foto's..... ben er ook zo aangehecht! ;-)))
Troostrijk, al die herinneringen.
Zo vond ik een plakoek in de spullen van mijn moeder met al mijn sinterklaasgedichten die ik ooit voor haar heb geschreven.