aarden

Geplaatst op 2 mei 2012 door Hella

Gister het kindeke weer op de trein gezet. Colleges wachtten, en haar eigen leven en besognes. Zo hoort het ook.
Thuis merkte ik hoe ze mijn anker is geweest, de afgelopen week. De verhuizers brachten de spullen die we wilden bewaren, en zij maakt er gelijk 6 gezellige Billy's van, met boeken en beeldjes. Nu moet ik mezelf weer aarden. Met dit nog in hogere sferen ronddwalend hoofd weer aan de arbeid, cursisten nakijken, programmaboekje maken voor het koor, poetsen, me verdiepen in nalatenschapskwesties, en dan volgende week weer op verjaardag en zingen, alsof er niets gebeurd was. Terwijl ik nog nauwelijks weet wat er gebeurd is.

Dit bericht is geplaatst in Niet gecategoriseerd met de tags . Bookmark de permalink.

5 Reacties op aarden

  1. reflexxus schreef:
    2 mei 2012 om 08:24

    het innerlijk en het uiterlijk leven samen weer in evenwicht laten komen. dat gebeurt sowieso. maar niet snel. het aarden als (natuur-)lopen kan ik mij er goed bij voorstellen. zwemmen ook.
    fijn dat je elke dag wat schrijft hier "bij ons".

    Beantwoorden
  2. Sagita schreef:
    2 mei 2012 om 11:46

    Klompen aan en de klei in! 😉

    Beantwoorden
  3. Schrips schreef:
    2 mei 2012 om 12:30

    Sagita zegt het, ik dacht het ook: in de tuin gewoon ergens beginnen met een takje snoeien, zien dat er toch nog knopjes aanzitten, en zo word je weer voorzichtig 1 met de aarde.

    Beantwoorden
  5. Ferrara schreef:
    3 mei 2012 om 20:47

    Raar he, jouw wereld overhoop, terwijl die van de ander gewoon doorgaat.

    Ik vond het zo vreemd toen mijn echtgenoot zijn hartstilstand had overleefd en ik uren later voor het rode stoplicht stond te wachten. Alsof er niets was gebeurd. Voor de wereld om ons heen was dat ook zo.
    Het ga je goed.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *