Het schrijfcafé was weer geweldig. Iemand had weer een vriendin meegenomen, en zo breidt de vaste kern zich nog steeds uit. Iemand had ook een vriendin die ze maar niet meekreeg. En hoezo dan niet? "Ik denk dat ik het niet kan." "Ik doe het vast niet goed." "Maar ik heb nog nooit geschreven."
Dus vandaar even dit stukje.
Om naar het schrijfcafé te komen hoef je niets te kunnen. Nou ja, lezen en schrijven, dat wel. Dat kan iedereen. Verder hoef je niets te kunnen. De opdrachten zijn eigenlijk ook geen opdrachten, niets in de zin van "schrijf een opstel over Wat Ik in de Zomervakantie Gedaan Heb." Er wordt ook niet op spelfouten gecorrigeerd. Sterker nog: als je niet wil voorlezen, dan lees je niet voor. Maar tot nu toe heb ik het nog nooit meegemaakt, dat iemand niet wilde voorlezen. Want iedereen is verbaasd over het moois dat vanzelf uit de pen vloeit na het lezen van een dichtregel, het zien van een grappig plaatje, of alleen maar een zinsopening als "schrijven is voor mij …"
Om naar het schrijfcafé te komen hoef je alleen maar zin te hebben in eens iets anders, in een verrassende ontmoeting, in een herkenning of een schallende lach aan een van de tafeltjes die we bezet houden met z'n allen. Pen en papier meenemen, en klaar ben je. Geen smoesjes meer!
Schrijfcafé Heerenveen
Dit bericht is geplaatst in Niet gecategoriseerd met de tags schrijfcafé. Bookmark de permalink.