mijn grootouders

Nadat opa overleden was, zei oma minstens een keer per gesprek: Pa su wel sège. Zo bleef hij er toch bij. Wát Pa dan segge su, weet ik niet meer. Ik had twee heel verschillende opa's, de ene droeg een overall en rook zo heerlijk naar werkplaats, de andere kon zijn handen nooit helemaal schoonkrijgen, maar droeg wel een witte coltrui, en een overjas met een witte sjaal. Met hem gingen we naar het Oranjehotel, en kreeg ik zomaar een Skipperkleertje waar ik zelf met mijn dubbeltje zakgeld per week twee jaar voor sparen moest.
Mijn vader was de enige uit het gezin die doorleerde, en dat kreeg hij vaak te horen: Die seun, die het me wel een villa kost. Maar dat heerlijke gevoel van bloemetjes buitenzetten heb ik wel van opa, denk ik. Kindeke en ik dronken met net zo'n plezier een glas champagne aan de Champs Elysées in Parijs.
Oma was een meisje van goeden huize. Wat moet het moeilijk voor haar geweest zijn, het sappelen van een kleine zelfstandige. Zij hield de boeken bij, en het gezin draaiende. Als klein kind vond ik oma altijd een beetje streng. Beppe was aanhaliger. Oma deed altijd alles om goed voor je te zijn. Ze hield me van het roken af, ze gaf me een gouden ring en een horloge. Dat moest zij doen, als oma. En ik mocht ze allebei helemaal zelf uitzoeken.
Dé familieanekdote over oma's goedheid, was dat ze mijn pasgehuwde moeder eens aantrof op wasdag, zwoegend met de natte lakens, dat ze zei: "Kyn, jou krije een wringer!", acuut op de fiets stapte en met een wringer terugkwam. De flinke tante die in mij woont, ik denk dat ik die aan mijn oma te danken heb.
Pake heeft het langst geleefd van al mijn grootouders, hij is 95 geworden. Een enorm fitte man, die tot op hoge leeftijd het IJsselmeer omfietste of de hele rondweg omliep. Dat heb ik jammergenoeg niet geërfd. Ook zijn timmermansvakmanschap heeft hij niet aan me nagelaten. Wel veel getimmerde producten: het poppenledikantje staat op zolder, en de kist-met-slot voor mijn dagboeken staat hier. Hij heeft ook heel lang in een koor gezongen, is daar zelfs nog mee op tv geweest. En pake dichtte en schreef liedjes, altijd in het Fries. Dus ja, met al zijn bescheidenheid heeft hij me toch veel nagelaten.
Van beppe erfde ik in de eerste plaats mijn naam: Hiltje. Van beppe bezigen wij nog dagelijks het gevleugelde woord "wat ding?" als de helft van een conversatie ons ontging. Over beppe als moeder hebben me later wel moeilijkere dingen bereikt, maar als grootmoeder was ze geweldig. Alles mocht, alles kon, het was voor ons kleinkinderen altijd een vrolijke boel om daar op visite te gaan. Na haar maagoperatie zou ze altijd blijven kwakkelen. Maar ook altijd hield ze het kopke ervoor en bleef ze dol op gezelligheid. En pienter. Wat had zij het een stuk verder kunnen schoppen als ze had mogen leren. Ik ben blij dat ik dat in haar naam wél heb mogen doen.

opdracht autobio: welke invloed hebben je grootouders op je gehad, hoe hebben zij jouw leven bepaald