Welterusten mijnheer de president (1966)
Boudewijn de Groot staat wel een stuk of 13 keer in de top2000. Ik had 'm altijd hoog, Boudewijn. Wat zong hij over idealen en herkenbare emoties, wat was hij groots en meeslepend, en wat was Lennart Nijgh een tekstschrijver van de eerste orde. Alle liedjes kon ik meezingen, alle teksten had ik paraat. Het mooist vond ik geloof ik wel "Naast jou" maar dat staat niet in de top2000.
'k Wil naar zee toe om te rijden op de golven,
ik wil vliegen als een vogel door de lucht,
in de wolken zijn of onder schuim bedolven,
't is voorbij en ik ben vrij en met een zucht,
met een lach en met een traan ben ik door straten
van de stad waar het nu lente is gegaan
en ik heb de winter achter me gelaten,
onze liefde kan niet langer meer bestaan.
Maar al ga ik hier vandaan, toch blijf ik zingen,
ik heb altijd nog een lied en m'n gitaar,
ik blijf dromen van precies dezelfde dingen:
'k zal je weerzien en we blijven bij elkaar.
Daar geloofde ik in, dat werd ook altijd weer bewaarheid.
Ik zag Boudewijn een paar jaar geleden voor het eerst in levenden lijve op het podium. Ik ging er vol nostalgische verwachting heen. Maar in tegenstelling tot Neil Young was Boudewijn de Groot niet met mij meegegroeid. Oh, hij had heus nog wel wat nieuwe nummers bedacht, de top2000 staat er vol mee.
Maar ik zag een koude, tikje arrogante man, die heus wel, als wij dat zo graag wilden, wat van zijn oude repertoire wilde zingen. Maar die daar geen flikker meer van meende. Die zijn idealen al lang had ingeruild voor een comfortabel plekje in de hoofdstroom, en die nergens meer tegen in opstand kwam. Van een enorm voetstuk geduikeld, die Boudewijn de …
Ook een schrijftop2000-verhaal geschreven? Zet de link hieronder!
Veertje Vederlicht
Maar we hebben gelukkig Armand nog!
Ondanks dat Boudewijn bij jouw van zijn voetstuk is gevallen, blijf ik hem - vooralsnog - een warm hart toedragen. Van het - niet zo heel hoge - voetstuk (laten) vallen, kan altijd nog. Nu zing ik nog vrolijk met hem mee. Oud & Nieuw. 😉
Van Liesbeth List weet ik dat ook zij sommige oude, maar door het publiek nog steeds gevraagde, nummers bijna niet meer haar keel uit kan zingen. Ik zou ook niet constant om alleen mijn verleden gevraagd hoeven worden. Klaar is - soms een beetje - klaar.