Ik ben bezig de cursus en het online programma van The Artist's Way te ontwikkelen, en lees daarvoor ook de Morning Pages zoals ik ze schreef toen ik zelf met het boek begon, in 1999. Ik begon trouwens met The Right to Write, gekocht in de winkel van Findhorn, noord-Schotland. Het leek er toen op een hippie-commune, vol idealistische oudere jongeren. Het kabaal van de overvliegende straaljagers van de RAF Lossiemouth maakte ze alleen maar vastberadener. Een goede start voor het levensveranderende programma dat The Artist's Way bleek te zijn, al wist ik dat toen nog niet.
Ook al schrijvend kwam ik er niet achter, het is ook niet de bedoeling dat je je Morning Pages ter plekke gaat duiden. Pas achteraf zie je het gebeuren, de langzame maar zekere verandering naar de moed om jezelf te zijn.
Ik heb geworsteld daarmee, met alle inperkingen waarvan ik dacht dat ze tot mijn eigen gedachtegoed behoorden. Ze bleken aangeleerd en ingeprent, en totaal tegengesteld aan wat ik écht vond, wie ik écht was.
Ik zie me groeien en openbloeien, geknakt worden en weer opstaan. Ik noteer het proces, en ik noteer de citaten die blijven terugkeren in mijn dagboeken, alsof ik ze steeds weer vergeet, en weer opnieuw moet leren.
Drie belangrijke heb ik op een steen geschilderd, en die staan hier nog altijd:
Progress not Perfection
If Not Now Then When
Safety is an Expensive Illusion
Ik ben benieuwd welke spreuken jij tot je lijfspreuk gaat maken!
alleen al om in Findhorn te zijn geweest..
..ze bleken aangeleerd. Ik weet meteen wat je bedoelt.
Een geliefde lijfspreuk:
It is always beginning
"Schrijven is verweer tegen de slopende tijd.'
Jeroen Brouwers.
Over welk boek van uw hand heeft u het, Heldinne ? Kunt u me enkele hints geven ?
Wat bedoel je, Nimeus? (Je mag in Nederland tegen iedereen jij zeggen hoor 😉
Bovenstaande gaat over de "morning pages" = 3 bladzijden dagboek, elke dag first thing, als onderdeel van The Artist's Way, bedoel je dat?
Heldinne, zeg dat nou niet, van dat "jij"!!!! Ik wou net (sjuust) voorstellen om dat over te nemen, dat "u" zeggen! Ik vind het zoo charmant, jij niet, eigenlijk ook ,als je een beetje nadenkt?
In Vlaanderen gebruiken we nog steeds het afstandelijk "u". "Jij" impliceert al een zekere vertrouwelijkheid; dat heb ik nog niet met u... Maar het kleine "u" gebruiken we courant voor vrienden en kennissen, het grote "U" voor openbare diensten. Ik ben wel Nederlands georiënteerd, waarbij "jij" me niet zo ongewoon in de mond ligt, maar... een bepaalde vormelijkheid tegenover een vrouw vind ik toch passend. Poëzie moet met respect benaderd worden...
3 bladzijden dagboek elke dag ??? Wie is zo creatief ? Is dat verplicht ? Ik kreeg daar op slag een 'writers block' van.... En poêzie kreeg ik al helemaal niet uit mijn pen, dat lijkt me aarts en aartsmoeilijk.
Hoi Schrips,
ik val u bij met dat "u" hoor. Haha.. Maar als Vlaming probeer ik me toch zoveel mogelijk op Van Dale te richten. Ik onderschrijf volledig Jeroen Brouwers opvatting over taal.