wat beklijft van de doorreis? 2 (sv)

Mooi om te observeren hoe schrijfveren werken: ik typ de schrijfveer op de website, en meteen begint er in mijn hoofd een rolodex te ratelen tot het juiste plaatje naar voren wordt geschoven, goh ja, hoe heette dat gat ook weer, die asfaltwoestenij in het noorden van Texas, waar je overnacht omdat je vanuit zuidelijk Houston in een dag niet verder komt dan daar. De echte foto's erbij, en algauw is het gat opgevuld.
Het is niet voor niets dat ik pas een dagboekschrijver-in-de-knoop heb aangeraden om met schrijfveren aan de slag te gaan. Wat kan het overweldigend zijn, zo'n eerste bladzij van een leeg dagboek. Als een kind wil je beginnen met je geboorteplaats, maar wanneer kom je dan eindelijk aan je getraumatiseerde heden toe? Nee, schijn maar met de schrijfveren in je kolkend verleden, graaf maar elke dag een klein klompje op dat goud of lood kan zijn.
Laat het woord doorwerken in je dag. Het opdiepen van die foto is te eendimensionaal. Een illustratie kan verhelderen maar ook beperken of teveel vastleggen.
Want een doorreis is veel groter dan alleen maar die ene vakantietrip. Je zou het hele leven als een doorreis kunnen zien, of verschillende reisdoelen kunnen onderscheiden, met de doorreisjes ertussenin. Doet me denken aan John Lennon: het leven is wat er gebeurt terwijl je plannen maakt. Die doorreis is wel degelijk van belang, al zie je dat pas in retrospectief.
Toen ik in mijn eigen crisis belandde ben ik wel met schrijven-vanaf-de-geboorteplaats begonnen. Ik kwam erachter dat er een kolossaal gat in mijn geheugen zat. Van de periode tussen mijn twintigste en mijn dertigste kon ik me vrijwel niets herinneren. Of nee, dat is niet goed geformuleerd. Ik herinnerde me de gebeurtenissen: het nektrauma, het afstuderen, de trouwerij (oja;-), het overlijden van mijn schoonvader, het overlijden van de verloofde van mijn vriendin, de vele mooie vakanties, mijn werk, noem maar op. Maar wat ik me totaal niet kon herinneren (en nog steeds niet) is hoe ik me voelde in die jaren. Wie ik werkelijk was, waar ik voor stond, wat ik wilde met mijn leven.
Nu, met het woord doorreis in mijn gedachten, kan ik het interpreteren: ik was niet aan het bedenken wie ik was, ik was aan het worden wie ik was. Ik was onderweg naar het volgende reisdoel (de Heldenreis kent ook verschillende tussendoelen): het moederschap. En dat was op zijn beurt weer een doorreis, op weg naar wie ik uiteindelijk worden moest. Mij. Nu.
Doorreis is een inspirerend woord. Het is voornamelijk de kunst om altijd de ogen open te houden, zodat de juiste beelden in de rolodex gestopt worden. De duiding komt later wel.