is liefde een leugen? (sv)

Ik bekijk de uitzending van Ali B. en Lenny Kuhr en zit opeens te huilen als een grote kerel. De uitzending raakt op een vreemde manier aan de schrijfveer van vandaag: Is liefde een leugen?
Het verhaal is lang en voor anderen niet interessant. Muf pubergedoe, zoals de herinneringen die tijdens de top2000 op twitter voorbij komen.
Of niet. Of een levensbepalende gebeurtenis.
Lenny zingt zich de moeder van rapper Keizer, en de rappers trekken de troubadour naar de moderne tijd die mij al voorbij is.
De tekst van de troubadour werd geschreven door de vader van mijn tweede vriendje. Schrijft zij nuchter, een jaartje of 35 later. Hij kwam uit een familie van drie broers en een inwonende neef, en onze verkering opende voor mij een wonderbare wereld van gezelligheid, dat gezin, al die jonge mensen, en altijd muziek in huis, altijd een troubadour-romantiek in een verbouwde boerderij aan een stil laantje waar 's avonds de sterren nog schenen.
Zo'n vrolijk en heerlijk gevoel van ergens bij horen heb ik nooit weer gekend.
Maar ach, tegelijk is het een muffe puberherinnering, gekoppeld aan Nights in White Satin. Waar ik zwijmelde, verveelde hij zich alweer. Het wordt je meegedeeld zoals dat gaat tussen pubers. Op school. Het is over, het is uit.
Misschien heb ik het daarom wel zolang volgehouden, daarna. Om die pijn tenminste nooit weer te hoeven voelen.
Liefde is een leugen. Misschien word ik ooit nog eens van het tegendeel overtuigd. Tot die tijd moet ik soms huilen, bij de troubadour of bij andere liedjes.
En nu maar weer moedig voorwaarts, het is januari.