dag, zwarte hond

Ik wil nog wel even doorgaan over die pisnijdigheid van me. Die komt wel in de laatste plaats van mensen die zich oprecht om mijn gezondheid bekommeren. Maar het lijkt wel of overal om me heen de hypocrisie opbloeit als nooit tevoren. Politici zie ik met droge ogen verkondigen dat ze het landsbelang dienen, terwijl het onmiskenbaar is dat ze enkel hun eigen belang voor ogen hebben. Op aandacht zijn ze uit, op roem, op google-hits en mediaverschijningen. Ze zeggen het land te willen verdedigen tegen een naamloos kwaad, terwijl ze dat kwaad zelf zijn. Ze vernietigen de cultuur die ze voorgeven te beschermen. Er wordt glashard gelogen en iedereen spreekt van de fraaie kleren van de keizer.
Op kleinere schaal, maar daardoor misschien illustratiever, zie ik het gebeuren op de website van Trouw, en dat zal vast niet de enige plek zijn. Ook daar is sprake van cultuurvernietiging. Waar eens de talenten elkaar verdrongen, waar men elkaar spitsvondige vliegen afving, waar niemand bang hoefde te zijn, heerst nu een andere cultuur. Nu gaat het erom, te doen voorkomen alsof je het belang van de site voor ogen hebt. Er wordt – net als in de politiek – vroom gedaan over geloof en vrijheid van meningsuiting. Er worden de glanzendste keizerkostuums opgehangen. Wie eronder kijkt, en de waarheid onthult, wordt beschuldigd van valsspelen. Het is niet de bedoeling die kleren op te tillen. De waarheid moet verborgen blijven. Het beeld van de nieuwe heersers, door henzelf met agressieve teksten aan grote klokken gehangen, overheerst.
Het lijkt of dat de nieuwe waarheid is. Het Nieuwe Nederland.
Wie de ware aard van de keizer blootlegt, krijgt de Zwarte Piet toegespeeld. De geschiedenis wordt herschreven, en daarna bieden de nieuwe heersers grootmoedig de witte vlag aan. Het is vertoon, maar kennelijk is men tevreden met vertoon.
Ik blijf met mijn woede zitten. Hij kan nergens heen. De misdaden zijn uitgewist, de waarheid wordt hertaald, woorden krijgen – als in 1984 – andere betekenissen. Zo'n woede keert zich naar binnen, ik ken en herken het mechanisme. Kom maar, Bello, lieve zwarte hond van me. We gaan onder de dekens, en komen er niet meer onder vandaan.

Dit bericht is geplaatst in Niet gecategoriseerd met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op dag, zwarte hond

  1. adriaanhendriks schreef:

    Hear, hear!

    Allerzielen is hoe dan ook een uitgelezen dag om aan een winterslaap met een open einde te beginnen.

  2. Kleurrijk schreef:

    Ik ben blij da tje dit schrijft, want ik heb precies hetzelfde.

  3. Hartstikkeleuk schreef:

    Voor het eerst ben ik hier op visite (via het blog van kleurrijk) Pfft, heftig logje zeg!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *