Ik weet niet wie deze cartoon gemaakt heeft, maar hij geeft zo goed weer hoe een dipdag eruitziet. Ik heb niet vaak een dipdag, over het algemeen gaat het eigenlijk best goed, maar soms voelt het allemaal even akelig futiel, zeker in het licht van de Toestand in de Wereld. Vaak ga ik dan maar een koolhydraatarm brood bakken.
Het gaat eigenlijk best redelijk met me, ben al goed gewend aan de hele dag die slang achter me aan trekken door het huis, of zo'n tankje meenemen in de rolli, en zelfs autorijden gaat goed. Ik moest een rijtest vanwege de gezondheidsverklaring, en die heb ik gelukkig gehaald! Nu nog dat ingewikkelde gedoe van verlengen, oh en de horror van de afschuwelijke pasfoto's, terwijl ik de avond tevoor nog zo'n leuke selfie had gemaakt.
Ik krijg nu 3x per week thuiszorg en 1x per week huishoudelijke hulp, dat is een zaligheid! Eindelijk weer een schoon huis. Die organisatie werkt met studenten, ik heb een reuze aardig meisje dat heel goed en zelfstandig werkt, voelt helemaal niet ongemakkelijk. En dan houd ik energie over om te knutselen. Alle dingen kosten wel veel energie plus ik slaap ook nog steeds behoorlijk slecht door de preT, eigenlijk vliegen de dagen voorbij met alles wat ik doe op zo'n dag terwijl het achteraf eigenlijk nix voorstelt.
Af en toe wel zo'n neus-op-de-feiten-momentje, zoals laatst met die stroomstoring in Spanje, hoe moet dat dan met mij? Heb het aan de longarts gevraagd, hij was er niet zo panisch over, gewoon heel rustig aan doen, de toevoer van de reservetank zo laag mogelijk zetten, dan houd je het echt wel even uit, je valt heus niet direct dood neer. Moest ook een thoraxfoto laten maken en de toestand was stabiel gebleven.
Dat ik zo lang niet heb geblogd komt eigenlijk doordat het schrijven zo ver van me afstaat, dezer dagen. Al probeer ik wel om elke dag een mailtje aan mezelf te schrijven, ook om alle medische dingen een beetje op een rijtje te houden, erg diepzinnig is het allemaal niet. Voor mijn gevoel uit ik me veel meer in de collages die ik maak, vooral in de kleintjes voor #the100dayproject.
De zinnetjes die ik daarbij schrijf, zijn allemaal min of meer autobiografisch maar ze ontstaan pas tijdens het maken van het beeld. Bij de laatste series heb ik ook geprobeerd om de pagina ook als geheel tot iets moois te maken, met gelliprints die qua kleur mooi bij elkaar passen.
Verder heb ik een nieuwe verjaarskalender gemaakt, met nieuwe namen erbij en sommige oude namen eraf. Schoon schip and all that.
En inmiddels zijn er ook alweer 2 'echte' collages ontstaan
• "de toekomst in handen – dacht je" een collage van gelliprints en afbeeldingen op Liberty behang
• "consolations 3 – Anger" een collage van gelliprint en afbeeldingen, omlijsting van moerbeipapier, tekst in marker: the internal living flame of anger.
Ze staan in het vierkante schetsboek dat ik op Sinterklaas kreeg.
Toen alles nog gewoon was. Hoewel het dat natuurlijk niet was, maar ik was aan alle beperkingen al zo gewend dat het me niet eens meer opviel. Dat maakt het nu wel makkelijker, denk ik. Hoewel de prognose natuurlijk niet goed is, maar het dagelijks leven is in feite niet enorm veranderd. Alles gaat wat moeizamer, de wandeltjes zijn korter, maar ik maak nog steeds foto's van de bloemen- en bloesempracht onderweg, en kan daar ook echt van genieten. Het leven is nog steeds de moeite waard.
wat een mooi schrijven over hoe je voortgaat. misschien ben je het helemaal niet met me eens maar ik proef veel overeenkomsten met mijn eigen oud worden of zijn proces. verschil misschien dat je veel jonger bent maar ook jij loopt met je gezondheid al veel langer te tobben en moet voortdurend de bakens verzetten.
je bent een moedig mens met een groot acceptatie vermogen. en zo fijn hoe je ook dagelijks op fb doorgaat. dank je wel voor het delen Hella.
dankjewel Elly!
Je laatste zin; Het leven is nog steeds de moeite waard. Doet me zo goed dat te lezen. Ondanks de beperkingen dapper voorwaarts. Ook jij maakt prachtige werken. Dank voor je lieve mail, kan ik ook weer op voort.
dankjewel Ferrara!