een fantastische uitsmijter

Kindeke vroeg een boek op Sinterklaas: The Overstory van Richard Powers. Het maakte mij ook nieuwsgierig, het bleek al jaren op mijn mythische Op-Het-Lijstje te staan, waarschijnlijk sinds het in 2019 de Pulitzerprijs won.
Het is vertaald (door Jelle Noorman) als Tot in de Hemel.

Het boek begint met de jeugd en wording van de verschillende personages:
• Nicolas Hoel, nazaat van een Noorse familie die op hun boerderij in Ohio een kastanjeboom plantten die tientallen jaren de enige boom in de verre omtrek was, een zogenaamde sentinel tree.
• Mimi Ma, dochter van een gevluchte Chinees, die van zijn vader leert dat het leven zich afspeelt tussen drie bomen: de lotusboom die staat voor het verleden, de moerbeiboom die verwijst naar het eeuwige leven, en de pijnboom, de boom van het nu.
• Adam Appich, wiens vader bomen plantte voor elk van zijn vier kinderen, een iep, een es, een ijzerhoutboom en de ahorn voor Adam.
• Ray Brinkman en Dorothy Cazaly, die elkaar leren kennen bij het amateurtoneel, en voor wie bomen geen speciale betekenis hadden, tot ze in Macbeth spelen met de bewegende bomen van Birnam Wood.
• Douglas Pavlicek, wiens leven gered wordt door een banyanboom als zijn vliegtuig wordt neergeschoten tijdens de Cambodjaanse burgeroorlog.
• Neelay Mehta, zoon van Indiase immigranten, die samen met zijn vader leert programmeren op de eerste computers en ervaart hoe dat lijkt op hoe bomen groeien en vertakken.
• Patricia Westerford, meisje met een spraak- en gehoorgebrek, dat van haar vader leert kijken naar de natuur en later een - eerst miskend – boomwetenschapper wordt.
• Olivia Vandergriff, een studente die zich te buiten gaat aan drank en drugs, maar dan na een black-out weet dat ze iets anders met haar leven moet doen.

Aanvankelijk vond ik het lastig, me steeds weer te moeten inleven in een totaal ander personage. Vooral het hoofdstuk over Olivia viel behoorlijk uit de toon. Toch vertrouwde ik erop dat het allemaal een functie zou hebben. En dat bleek, en hoe!

Het boek is een aanklacht tegen hoe we omgaan met de natuur, en dan vooral met de oerbossen. Ik zal niet verklappen welke rol dat gaat spelen voor alle personages, want dat gedeelte van het boek is echt spannend. Ik heb een tijd geleden geprobeerd het boek van Peter Wohlleben te lezen, en kon er totaal nix mee. Nu snap ik wel waarom. Of, zoals Adam het formuleert: The best arguments in the world won’t change a person’s mind. The only thing that can do that is a good story.
Toen ik er wat omheen ging lezen, leerde ik dat Patricia Westerford is gebaseerd op een bestaande bos/boomwetenschapper: Suzanne Simard.

Het is zo'n boek dat je onmiddellijk opnieuw wilt lezen, omdat er zoveel vooruit- en terugverwijzingen in zitten, omdat het zó ingenieus en doorwrocht in elkaar zit … En het taalgebruik is schitterend, ik heb 112 citaten onderstreept omdat ze me meteen inspiratie gaven voor collages of andere dingen.
Of ik de 75 boeken van mijn Goodreads challenge nog ga halen weet ik niet, maar dit was in elk geval een fantastische uitsmijter voor 2024.