Zo heerlijk dompelde ik mij onder in de Farseer Trilogy! Ik ben halverwege deel 2 en laat me meesleuren door het verhaal. Heel af en toe onderstreep ik een zin, ofwel omdat hij me belangrijk lijkt voor de plot (met het idee van: als ik later nog wil opzoeken wanneer dat voor het eerst speelde, kan ik het zo vinden) ofwel omdat ik hem mooi vind, poëtisch. Zinnen voor schrijfveren of voor op collages.
Maar ruw word ik uit mijn leesgenot gerukt door de postbode. De meeste nbd-boeken passen door de brievenbus, maar dit duidelijk niet. Een enorme turf die binnen 14 dagen uit moet: The Resurrection of Joan Ashby. Ik móet erin beginnen, en gelukkig is het wel goed geschreven.
Ik lag gisteravond in bed, versgeslepen potlood in de hand, en dacht: wat zijn er toch verschillende manieren van lezen. Recensieboeken lees ik in feite in schrijfcoachmodus (alleen is het daarvoor te laat). Ik ben kritisch op de stijl en op de plot. Ik onderstreep zinnen die me belangrijk lijken voor de bespreking (al kun je daar zo vroeg in het boek nog niet veel van zeggen), waarin ik én een korte samenvatting van de inhoud moet geven én een afgewogen oordeel. De officiële recensie is eigendom van de nbd, ik mag hem zelf verder niet gebruiken. Als ik over hetzelfde boek een stuk schrijf op mijn blog, moet dat volkomen anders zijn. Minder 'neutraal' meestal.
Kritisch lezen kan ook genotvol zijn, vooral als het een goed boek is. Maar soms staat het genieten in de weg. Ik had heel even zo'n kritische bui bij Robin Hobb. Opeens viel het me op dat ze wel erg vaak een bijwoord gebruikt bij dialoogzinnetjes. Zei hij boos, riep hij beschuldigend, met als knaller deze: 'Sir?' I asked questioningly.
Dat is iets om op dat moment bewust uit te zetten, want ik zou een fantastisch kind met het badwater weggooien als ik die ergernis zou toelaten. Maar als redacteur zou ik ze er zeker uitgehaald hebben. (Ik denk nu opeens aan de Tom Swifties.)
Maar het heerlijkste lezen is toch het ondergedompeld zijn, het meegesleurd worden.
'Sir?' I asked questioningly.
Haha! Hoe zouden we dat in het Nederlands vertalen, vroeg ik me me dat afvragend af.
Zou 'questioningly' hier iets van 'betwijfelend' betekenen?
in dit geval geloof ik eerder iets in de richting van 'ondervragend'
Het is een beetje zoals een student van het conservatorium me eens vertelde: "Ik kan eigenlijk niet meer gewoon naar een concert, want ik hoor alle fouten". Dat is natuurlijk jammer (en het was voor haar een reden om aan het conservatorium te stoppen). Laat het bij jou zeker niet zover komen en ga bewust met je twee petjes om!
Soms heb ik er wel eens last van, zo kan ik bv Dan Brown absoluut niet lezen omdat het zo slecht geschreven is. Maar daar staat weer tegenover dat ik extra geniet als iets heel mooi geschreven is. Met muziek is dat ook wel zo, geloof ik. Maar je er bewust van zijn is zeker goed.