dankbaar

Een bijna niet te tillen prachtboek over Rome, ook alweer uit de erfenis. Ik weet nog dat kindeke en ik voor mijn vader uit Rome een fotoboek hadden meegenomen (plus wat bidprentjes uit de Sint Pieter), en toen zag ik dit in de kast staan.
Wat had hij een spijt dat hij Rome nooit gezien had.
Kindeke en ik waren er in 2009. Vlak na de scheiding dacht ik: hoe moet ik nu voortaan ooit op vakantie? Met nicht Emma zijn we wezen kamperen in de Ardennen. Dat kon ik afstrepen: dat kon ik ook zelf, zonder echtgenoot.
Maar het hoefde natuurlijk niet. Ik mocht nu helemaal zelf bedenken wat ik wilde. Een verzorgde reis! Naar Marokko! En het jaar daarna naar Londen en Parijs, omdat ik kindeke die steden zo graag wilde laten zien. En toen naar Rome, waar we allebei al waren geweest. Twee weken in een appartementje, echt leven in die stad.
Daarna nog Jordanië en Egypte, en New York.
Er staan nog wel veel dingen op het vakantielijstje, maar ook zoveel heb ik al wel gezien, daarvoor kan ik niet dankbaar genoeg zijn.