te oud

Dit boek kreeg hij op zijn 71e verjaardag van ons, op 4 november 2002. Dat staat voorin. Moet ik het daarom houden? Waarom heb ik het meegenomen, in de hoop dat Martinus Nijhoff nog iets voor me betekenen zou? Wat is dat toch, van de ene dichter sla ik het boek open en meteen springen mij regels in het oog die me raken, die meteen onvergetelijk zijn. En van andere, even beroemd toch, blader ik ze door en zie alleen vermoeidheid, of deprimering.
Waarom denk ik bij de liefdesgedichten van Marsman: oh, als dat me toch eens overkomen mocht … En bij Martinus Nijhoff, klagend over een verloren liefde: man, grow up.
Ik ben te oud voor andermans zelfbeklag, dat zal het zijn.
Ondanks de mooie inscriptie gaat Nijhoff de deur uit. Naar Marktplaats.