In 1992 schreef ik de volgende column:
"Oorspronkelijk was Qantab helemaal niet over land te bereiken, zo volkomen werd het door het gebergte afgegrendeld. Nu voert er een majestueuze snelweg naartoe, hij is pas klaar en staat nog niet op de kaart.
De donkere, grillige bergen - oveoliet, ooit zeebodem, later omhoog gestuwd - omlijsten af en toe de ogenblauwe zee. Ook hier, maar éven buiten de bebouwde wereld, één bergrug verder, absolute stilte. De snelweg maakt royale, sierlijke bochten, ligt gespreid over en dwars door ijselijke pieken, moet wel leiden naar een belangrijke stad maar stopt domweg aan het strand.
Even tevoren wordt Qantab zichtbaar: een dadelpalmplantage, witte huisjes, en weer de blauwe, blauwe zee. Het intense blauw blijft me raken, ik wilde dat er meer woorden voor bestonden dan alleen die koude klank - blauw. Het blauw van de Golf van Oman is warm, diep, glanzend, levend.
Qantab. Wel auto's, wel elektriciteitskabels en een enkele antenne, verder het Omaanse leven zoals het eeuwen was. De snoezige kinderen dartelen aan het strand. Een stel jongetjes heeft een vlieger opgelaten tot aan de zon. Onder een afdak van palmbladeren zitten vissers hun groene netten te repareren. Het strand ligt bezaaid met visresten. Het hele dorp wordt omringd, beschermd en afgesloten door machtige rotsen.
Hoe lang nog? De snelweg is een veeg teken. Alles gaat langzaam in Arabia, maar de vooruitgang gaat snel, veel te snel. Qantab over tien jaar:
De kriskras door elkaar heen gebouwde huisjes hebben plaats gemaakt voor allemaal eendere vakantiebungalows, elk met eigen rieten parasol op het terras. Een zwembad maakt de zee overbodig, een restaurant maakt de zee overbodig, een amusementsprogramma verdrijft de eentonigheid van alsmaar weer die golven. De prinsjes en prinsesjes van Qantab hebben hun sprookjesgewaden afgelegd en hebben zich in uniformen gehuld. Ze zijn hun paradijselijke jeugd vergeten, de snelweg heeft hun de zegeningen van het westen gebracht."
Nu, geen tien maar 22 jaar later, zie ik dit:
Luxury residences will lead down the valley to the pristine sands of the natural Bandar Jissah beach, masterfully integrating simple contemporary architecture with the complex mountainous terrain. The masterplan development fits perfectly in to the landscape thanks to the unique approach to community planning which prioritises preservation and conservation of the natural landscape, flora and fauna to create a native and indigenous landscape for resort living.