Ik heb het in mijn omgeving een aantal keren meegemaakt: vrouwen die – geestelijk en/of lichamelijk – zijn mishandeld in een relatie met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ze proberen er allemaal op hun eigen manier uit te komen, wat niet gemakkelijk is. Een dergelijke mishandeling gebeurt zo sluw, zo geleidelijk, dat ze het pas beginnen te begrijpen als het al veel te laat is. Als ze van binnen al helemaal zijn uitgehold en beschadigd.
De genezing duurt jaren, en zal nooit 100% zijn. Wie een dergelijk proces heeft doorgemaakt, heeft een antenne gekregen voor het kwaad in deze wereld. Herkent narcisme overal – bij politici, leiders van bedrijven, wetenschappers, tot griezelige huisjesmelkers bij de Rijdende Rechter aan toe. Als de Rechter zegt dat "iedereen een kans verdient" is dat een regelrechte dolksteek in het hart van een slachtoffer van narcistisch misbruik.
En de Rijdende Rechter is niet de enige professional die geen flauw benul heeft. Rechters wijzen zonder probleem kinderen toe aan de narcistische ouder, omdat die erin is geslaagd zijn slachtoffer als labiel en geestelijk gestoord te laten overkomen. Coaches en counselors zeggen zonder nadenken tegen slachtoffers dat ze zich ook eens moeten verplaatsen in die arme narcist, die er toch ook niets aan kan doen dat hij zo is.
Ik kwam een artikel tegen waarin dat prachtig verwoord wordt:
Invalidation, enforcing feeling ‘sorry for the abuser’ – leads to more shame, more trauma.
Oftewel: het "invalideren" – dus zeggen dat wat jij beweert niets waard is – en het opdringen van medelijden met de mishandelaar leidt tot meer schaamte en meer trauma.
Wat slachtoffers onder andere te horen krijgen: je mag niemand labelen, wat met een label kun je mensen beschadigen. Dat de mishandelaar zijn slachtoffer voor het leven beschadigd heeft, is kennelijk van veel minder belang dat de noodzaak voor de therapeut om zichzelf grootmoedig te weten. Hij heeft vast ook alle compassie met de Hitlers, Amins, Stalins en Isissen van deze wereld. Die waren ook liever tuinman geweest. Tegen een verkrachte vrouw zegt hij: rot voor je, maar denk eens aan die arme verkrachter! Wat heeft hem gedreven!
De mishandelaar had wel degelijk een keus: om de mishandeling te plegen of niet. Het slachtoffer had geen enkele keus.
Om dan te horen dat je geen recht hebt op je woede, dat je mishandelaar net zo goed slachtoffer is als jijzelf, dat geeft zulke vrouwen de boodschap die ze al zo lang kennen: wat jij vindt, wat jij voelt, is volslagen onbelangrijk. Wat jij weet, weet je niet. Jij moet gehoorzaam zijn en luisteren.
Omdat de zogenaamde "gezondheidsprofessional" zo hecht aan zijn eigen goedertieren zelfbeeld, omdat gewone mensen zich niet kunnen voorstellen dat het kwaad bestaat (1) (2), komt het slachtoffer dus nooit meer uit haar isolement.
Daarom ben ik blij dat in Engeland tenminste een poging wordt gedaan om deze soort mishandeling strafbaar te stellen.
Terechte oproep. Maar vergeet niet dat de rollen ook omgekeerd kunnen zijn. Ik ken vrouwen die op soortgelijke sluwe wijze hun mannen emotioneel hebben mishandeld. Een narcistische persoonlijkheidsstoornis is niet aan mannen voorbehouden.
Dat is zeker waar. De verhoudingen waren 70%-30% maar het aantal vrouwen neemt toe.
Ik ben zo gelukkig dat ik er zo goed uit ben gekomen Hella. Het is dus wel mogelijk. Maar er zijn voor veel vrouwen teveel obstakels. Als je zin hebt kun je mijn boek nu ook op http://alsdehemelvalt.blogspot.nl lezen. Ik gaf het uit in eigen beheer.
dankje, Elly.