een tragische plotwending

Natuurlijk moest ik ook snikken. Je moet wel van steen zijn om niet "ach néé!" te roepen als de jonge vader direct na de geboorte van zijn eerste zoon dromerig en blij met de auto van de weg raakt. Dood als een pier. Tragedie!
Downton Abbey. Het is een verrukkelijke serie. De kleren alleen al, en de landschappen en kastelen. De intriges, de personages die allemaal wel íets hebben om mee mee te leven, de tijd waarin het speelt en hoe die verstrijkt, het is een en al genieten. Sterfgevallen zijn vreselijk, terecht vrijgekomen gevangenen zijn een geluksmoment evenals de jongedochter die eindelijk door Cupido getroffen wordt.
Maar die crash van vanavond was te veel. Hier zag je de hand van de wrede poppenspeler die de schrijver is. Wat kunnen we verzinnen om het ze weer lekker moeilijk te maken, zodat we de kijkers vasthouden. Je reinste gtst-gedachte. Niet erg als het sterfgeval voortkomt uit iets in de plot. In die tijd stierven bosjes vrouwen in het kraambed en wisten dokters écht niet wat ze moesten doen, dus dat die ene dochter het loodje legt, okee.
Zo'n auto-ongeluk is te random. Ze waren kort daarvoor uit schieten in de Highlands: laat de adellijke knaap dan sneuvelen door een verdwaalde kogel, als je hem kwijt moet. Laat hem vermoord worden door een van die pachters die hij om het landgoed te bewaren uit z'n huisje moest knikkeren. Maar die wagen oppakken of het een matchboxje is, over de wereld smijten en wat bosbessenjam uit des jonge vaders' oor … dat is een zwaktebod. Ik vind het jammer.
Wat natuurlijk niet zegt dat ik volgende week niet weer kijk, want het gaat uiteindelijk om de personages van wie we zo zijn gaan houden. Dat is het knapste van deze serie.