DOEK

Doek is een magische voorstelling. Een man en een vrouw studeren een toneelstuk in. Of ze spelen een stel dat een toneelstuk instudeert. Of ze spelen een stel dat een stel speelt … Verleden en heden lopen door elkaar, het toneelstuk infiltreert in het leven, het verleden komt het heden versjteren, maar toch niet, want dat was allemaal toneel.
Ongelooflijk knap, en heerlijk gespeeld. Veel herkenningsgegniffel in het publiek, keihard gelach, maar ook muisse stilte. Indrukwekkend.
De man die speelt dat hij toneelspeelt (Peter Blok) zegt op een bepaald moment: al zijn er maar twee toeschouwers die na deze voorstelling denken "en nu ga ik alles anders doen" dan heb ik het daarvoor gedaan.
Dat dreunde in mij.
Ik heb een aanpassing gemaakt in de geboden voor innerlijke rust. Laat alle hoop varen, heb ik eraan toegevoegd. Hoop niet langer op gelijkgestemden, hoop niet langer op begrip, hoop niet langer op drommen cursisten, trek niet meer aan dode paarden, sla niet meer op de kei voor water, maar ga eindelijk dag na dag doen wat jij zelf belangrijk vindt. Draag het niet uit, wil niet langer dat anderen het ook zien, geniet van wat er wel komt maar stop met willen dat het anders is.
Gaat het lukken? Wel als ik het alleen vandaag doe.

Dit bericht is geplaatst in Niet gecategoriseerd met de tags , . Bookmark de permalink.

7 Reacties op DOEK

  1. Sagita schreef:

    Waar! Ik denk, vind, dat je dicht bij jezelf moet blijven. Je eigen ding doen! Je eigen weg gaan! Er is geen andere en dan juist als je nergens meer op rekent komen er soms heel onverwacht passanten langs. Trekken een stukje met je op en verlaten je weer om ook hun eigen weg te volgen.
    Ik worstel en blijf boven!

  2. reflexxus schreef:

    Stoppen met willen dat het anders is is sterk!
    ik had zo'n moment toen ik schreef:
    Er is geen begin
    Er is geen end
    HET IS DIT
    (dit toen beseffen deed zo'n pijn omdat het waar was)

  3. Ferrara schreef:

    Geboden hebben ook iets dwingends, maar kunnen wel een hulpmiddel zijn.
    Telkens als ik zo'n "worstelverhaal" van je lees, heb ik met je te doen. Het lukt blijkbaar niet, om in harmonie met jezelf te komen, alle boeken en regels ten spijt.

  4. Heldinne schreef:

    maar we gaan door. Moedig voorwaarts.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *