kwakdenken

Er stond afgelopen zaterdag in de Volkskrant een stuk Tegen Kwakzalvers waar ik toch even een kanttekening bij wil plaatsen. Want allemaal leuk en aardig dat het volstrekt niet te bewijzen is dat alternative remedies helpen, en dat de sukkels die zich beter voelen dan wel overgevoelig voor aardstralen zullen zijn want het is toch bewezen dat het Niet Werkt – de medische wetenschap heeft mij 5 jaar lang niet van een minstens 5x per jaar terugkerende blaasontsteking kunnen genezen.
Wel was aan het eind van de rit de rest van mijn lijf aardig verwoest door al die antibioticakuren, en kreeg ik op een gegeven moment zelfs zo'n doodvonnisige brief mee, die ik altijd bij me moest dragen, waarin stond dat ik Drager was van de Ondoodbare ESBL-bacterie. Nooit zou ik nog een ziekenhuis binnenmogen zonder zo'n quarantainepak als die mannen in E.T., en mijn Oude Vadertje zou ik alleen nog door het raam mogen toezwaaien.
Bij de volgende blaasontsteking bleek de Ondoodbare Bacterie zo geschrokken van het milieu in mij dat hij zelf het hazenpad koos. Ik mocht weer een gewoon antibiotum gebruiken, dat ook gewoon weer niet hielp.
De apotheekster zei dat een hormonale crème misschien een goed idee was. Want bij ons middelbare dames raakte er zo het een en ander uitgedroogd, en dat vonden bacteriën fijn. Ofzo. Van de bijsluiter van de hormooncrème kreeg ik een gevoel van déjà-vu. Precies alle kwalen die er stonden opgesomd bij de eerste-generatie-pil, ook zo'n verfrissend wonder der medische wetenschap. Ik was er wel klaar mee.
Een paar avonden googelen later, via diverse goede Amerikaanse sites (geen zweefteven maar medische onderzoeken van allerlei dot org sites) besloot ik twee producten te bestellen: Membrasin, en Samento cat's claw.
Een rib uit mijn lijf. Maar sindsdien heb ik al een jaar lang geen blaasontsteking meer gehad. En wat valt daar nu niet aan te bewijzen?