het is zo fijn te kunnen powezieën
als je de here aan je zijde weet
hoe goed je dichten kunt dat boeit geen reet
want pronk je niet met biddensblauwe knieën?
het is zo heerlijk je zo vroom te weten
dat het niet uitmaakt of het rijmt of niet
laat staan of het loopt, als een lied,
je schrijft toch slechts voor and're exegeten
en wie mocht klagen over je niveau
die kun je de mond altijd heel snel snoeren
je bent immers alleen bewijs aan 't voeren
dat jij de here kent, zij niet, o zo!
de here kan je verder ook niet boeien
anders zou je wel echt je best gaan doen
nu rijm je enkel en alleen voor poen
dat je hierna vlakbij zijn troon mag bloeien
gelukkig kent god alle dichtersharten
hij weet wie meende wat hij zei, wie sprak
alleen uit liefde, of van droefheid brak.
de ijdele verwondt de man van smarten.
Ik vraag mij af, zijn de vrome dichters nu blij dat ze helemaal en exclusievelijk onder elkaar zijn?
Dat zijn ze vooral en allang, ook, onder elkaar op veel christenfora. Wat hen, voor zo ver ik het meemaakte( en mij tegen verzette) bij Schrijf bracht was hun dogmatische wandel aan ongelovigen opdringen.