SPELEN

Is het beter om ergens les in te krijgen, of om het jezelf aan te leren? Als je les krijgt, en de leraar weet te inspireren, dan vergemakkelijkt dat het leerproces. Dan krijg je alle wielen die reeds uitgevonden zijn, op een bordje aangereikt, en hoef je ze alleen nog aan je eigen kar te monteren.
Tegelijk is dat een gevaar. Als de leraar te dominant is. Als hij van mening is dat zijn werkwijze de enig juiste is, en dat zijn regels gelijkstaan aan natuurwetten. Dan kun je beter al knoeiend en knoffelend je eigen weg vinden door het doolhof van een nieuw vakgebied.
Zo heb ik het gedaan met photoshop. Natuurlijk heb ik wel verschillende boeken doorgebladerd, hier en daar iets noterend wat me van belang leek. Ik heb me verdiept in moeilijke techniciteiten als resolutie en kleurenschema's. Ik heb me de basisvaardigheden aangeleerd met zo'n stap-voor-stap-cursusboek. Heel goed voor de tijdsbesparing. Maar algauw liet ik de gebaande paden achter me. Echt foto's maken bleek niet wat ik zocht. Ik zocht een manier om - zonder meteen een enorm atelier op te zetten en materiaal aan te schaffen - in vormen en kleuren uitdrukking te geven aan wat er in mij leefde. Of buiten leefde mij in de vorm van tekst.
En daar begon het spelen. Het spelen dat van elke vaardigheid het begin is. Spelend leert een kind – net als een jong dier – wat het nodig heeft om zichzelf te worden en zich te handhaven tussen al die andere zelven.
Zo spelend, uitproberend, zoekend, heb ik mezelf heel veel bijgebracht: eten koken, sieraden maken, een kind opvoeden, schrijven, én photoshop.
Leren is spelen, spelen is leren. Ik hoop dat ik – als inspirerende leraar – dat toch in elk geval wél als natuurwet weet over te brengen. Mijn innerlijke Strenge Schooljuffrouw mag zich in boze columns te buiten gaan.