Op woensdagochtend 6 november werden we opnieuw wakker in een wereld waarin een psychopaat tot wereldleider was verkozen. Cartoontekenaars wisten razendsnel de verschrikking in beeld te brengen (ik kan wel janken als ik mijn bord Cartoons/Zeitgeist op Pinterest bekijk), en ook dichters waren er vroeg bij. Het mooiste gedicht dat ik tegenkwam, die dag, was dit:
To walk in a mad world, but not be mad. To not imagine how it happened, but know the all too painful why. To mourn hope's demise, but revive it from deep within. To weaken at the knees, but stand strong in my belief. To feel broken, but somehow begin the repair. To have justice denied but know it must come of my own making To be empty, but not full of hate. To know despair, but make short the relationship. To have worth demeaned but know my worth's meaning. To have no words, but find something worthy to say. To have confusion be the choice, but see my own way clear. To be bitter, but find sweetness in kindred hugs. To have the game cheated away but my life's practice soundly played. To wallow in all this misery, but wash clean in worthy mission after. To be lost but keep the bearing home in heart's map. To have the heaviness weigh two tons but find lightness knowing I'm not alone. To lose trust in so-called-friends and neighbors, but find faith in those more mindfully close. To want better in some tomorrow to come, someday beyond this day whenever that time might come, These are my pleas, my promises to self, my solemn prayer; To whatever God or gods might be listening this dark morning. |
Rond te lopen in een boze wereld, maar niet boos zijn. Je niet voorstellen hoe het kon gebeuren, maar het waarom maar al te pijnlijk weten. Het verlies van hoop betreuren, maar die toch weer doen herleven. Knieën die steeds zwakker worden, en toch sterk staan in mijn geloof. Je gebroken voelen, maar op de een of andere manier toch met reparatie beginnen. Rechtvaardigheid ontzegd worden, maar weten dat ik die zelf moet maken. Leeg te zijn, maar niet vol haat. Wanhoop kennen, maar de relatie kort houden. Je waarde vernederd maar mijn eigen waarde kennen. Geen woorden hebben, maar iets waardevols vinden om te zeggen. Verwarring lijkt de keuze maar mijn weg zie ik duidelijk. Bitter zijn, maar zoete omhelzingen vinden van gelijkgezinden. Vals spel is gespeeld maar mijn dagelijkse praktijk ongeschonden. Je wentelen in ellende, maar je daarna schoonwassen in een waardevolle opdracht. Verdwaald zijn, maar de weg naar huis bewaren op de kaart in je hart. De zwaarte weegt twee ton, maar er is lichtheid in het weten niet alleen te zijn. Vertrouwen verliezen in zogenaamde vrienden en buren, maar vinden in gelijkgestemden. Iets beters wensen voor een morgen, ooit voorbij deze dag wanneer dan ook. Dit zijn mijn smeekbeden, mijn beloften aan mezelf, mijn plechtig gebed Aan welke God of goden er ook luisteren op deze duistere ochtend. vertaling: Hella Kuipers |
Toen had ik ook meteen de tekst voor mijn collage te pakken.
Op 11 november had ik hem af. Ik fotografeerde hem in het oude fotostudiootje (wasrekje op dozen) en poogde de verschillende foto's in photoshop aan elkaar te plakken. Het werd een mozaïek, echt verschrikkelijk. Dat moest anders!
Nu heb ik bij ikea een rekje besteld, dat hoger is en stabieler. Met slechts 4 foto's (ik moest er wel bij op een krukje staan) had ik in een half uur de complete collage mooi op de foto. Groot genoeg voor werkaandemuur ook.
je werkstuk is prachtig maar zo n engels geficht gaat me niet lukken met mijn engels en ogen. Nederladse tekst vult men brein voor een groot deel in maar dat lukt niet met dat sumiere engels waar ik me mee red.
En eerlijk gezegd de moed ontnreekt me om wat ik niet weet met google of vertaalpennetje te vertalen.
Hoi Elly,
ik heb mijn best gedaan om het te vertalen, hoop dat je er nu wel uitkomt!
oo wat is dat mooi. zo voel ik het ook. Dank je wel Hella
graag gedaan Elly!