Richard Osinga – Munt

Het blijft lastig, sterren toekennen. Zoveel hangt af van het boek dat ik daarvoor gelezen heb, in mijn geval Cutting for Stone dat een dikke 4 sterren kreeg.
Daarna had ik zin in een Nederlands boek. Eerst probeerde ik De Stenen Goden van Jeroen Windmeijer, dat leek me lekker spannend en interessant. Maar de stijl was zo jongensboekachtig dat ik het niet lezen kon. De Engel van Mesopotamië leek me ook mooi, maar algauw verzandde ik in dialogen die doorzakten van de infodump.

Van Munt had ik al wat goede recensies gelezen en het gegeven sprak me aan.
De stijl was in elk geval prima, en het verhaal zoog me naar binnen. Het sloot ook mooi aan bij mijn huidige in-slaap-val-luisterboek The Dawn of Everything, waaruit blijkt hoe veel van wat 'we' altijd aannamen over 'de' geschiedenis helemaal niet blijkt te kloppen. In Munt draait het om een graf waar een munt gevonden wordt op een plek en uit een tijd waarvan tot dan toe werd aangenomen dat er helemaal geen munten waren.
Dat is een van de vele vragen / kwesties die het boek opwerpt: moeten witte archeologen nu aan zwarte mensen hun geschiedenis aanreiken? Terwijl de oorspronkelijke bevolking totaal anders omgaat met dingen als tijd en geschiedenis.

Het boek heeft drie hoofdpersonen: Plamedi – ex-kindsoldaat, nu reisleider met een droom om filmmaker te worden, Xiao Wei, de Chinees die na zijn studie tegen zijn zin in Congo werkt als inkoper van edele metalen en bij wie de munt voor het eerst te koop wordt aangeboden, en Eva Hendriks die als palynoloog (pollen-onderzoeker) gaat deelnemen aan de Belgische expeditie naar het graf met de munt.

Er wordt steeds met het tijdsbesef van lezer en personages gespeeld, sommige hoofdstukken geven een scène uit het verleden, in andere zijn we weer in real time bij de gebeurtenissen aanwezig. "In een film doet het er niet toe in welke volgorde dingen gebeuren. Je kunt ze later altijd verplaatsen. Je kunt op elk moment kiezen hoe de dingen gebeuren en waarom." (p73)

De stukken over het verleden van Plamedi doen denken aan Heart of Darkness. The Horror. Hij is het personage dat de grootste ontwikkeling doormaakt. Maar ook Eva komt tot nieuwe inzichten, ondanks de gruwelen voelt ze zich meer dan ooit verbonden met het woud. En Xiao Wei? Bij hem begint het verhaal van de munt opnieuw, en is daarmee een echo van de tijdsbeleving van het Pygmeeënvolk, de Efe.

Nu ik dit zo voor mezelf opschrijf, geloof ik dat Munt toch ook 4 sterren verdient. Ik moest het gewoon nog wat beter laten inwerken. Een nadreuner.