Er stonden wat stalletjes met etenswaar voor de pelgrims. Ik weet nog dat ik in mijn hoofd even stilstond bij dat woord. Tot nu toe was een "pelgrim" per definitie iemand geweest die over de Heerweg onderweg was naar de Rots. Maar deze pelgrims kwamen voor de Goede Vader, voor de hulp en steun die de Grote Hemren hen niet geven kon. De meesten van hen hadden wit haar, viel me op. Ik deed de sjaal af die ik om mijn hoofd droeg, de wind had geen vat op de zonnige vallei.
Toen ik Wasijma zo'n beetje mijn levensgeschiedenis had verteld, was de kleur van mijn haar natuurlijk wel aan de orde gekomen. Of vooral die van Bo. Maar het was alsof ze het nu pas echt zag, dat mijn haar niet zwart was zoals het hare, zoals het hoorde in Registana.
Ik had al manenlang niet meer in een spiegel gekeken, mijn haar moest er wel verschrikkelijk uitzien, piekerig en vies.
Een vrouw klampte mij aan. "Bent u van hier?"
Wat ze daar dan precies onder verstond, ik was inmiddels van overal, ik zei: "Nee."
"Zal ik uw haren wassen? Wij zijn graag rein voor de Goede Vader." Het was een mooi ingekleed verwijt, en het leek me heerlijk. Ik volgde haar naar een stoel waarin ik achterover geleund zat, mijn hoofd vrij. Ze had lauw water en geurige zeep. Wasijma ging alvast inkopen doen.
"Uw haar is wel van hier," probeerde ze nogmaals.
"Geërfd van mijn grootvader, die kwam hier vandaan."
"Hoe heette hij?" Haar vingers masseerden mijn hoofd.
"Yiva," zei ik.
Haar vingers stopten, ze kwam voor me staan en keek. "Yiva?"
Ik knikte. "Ik heet naar hem. Yima."
Langzaam liep ze weer om de stoel heen en begon de zeep uit mijn haren te spoelen. Zachtjes begon ze te praten. "De naam van de Goede Vader is Yiva. Mannen die Yiva heten, gaan iets betekenen voor de wereld. Ze staan overal in het land bekend als goede mannen, goede vaders."
Wat een mooie opening weer voor een heel mieuwe onvulling. Nu wordt mij het verschil wat duidelijker. De 2de meisjes en de grote Hemren en de pelgrims en de goede vader.
Ik ben heel benieuwd. Ook of ik in jouw richting denk.
Ik vind het zo nijzonder hoe je dit soort verwikkelingen al schrijvend voor elkaar krijgt. Het lijkt me onmogelijk zonder een grve schets van te voren. Zo knap.
Ik heb de landkaart met de reis erop uitgezet, en ik heb het schema van Heldinne's Reis, maar dat is heel globaal. De rest gebeurt inderdaad al schrijvend, ook tot mijn eigen verrassing.
Ik heb pas de serie Merlin gekeken op Netflix, en soms was daar een locatie, of een plotwending, die me inspireerde. Hetzelfde heb ik soms met afbeeldingen die ik tegenkom.
Een boeiend verloop. Eindelijk minder dreiging. (hoop ik)
Leuk om te lezen dat ook jij soms door een serie of iets dergelijks wordt geïnspireerd.
Ha, jij ook?
De pastoor in de feuilleton over Chris was gebaseerd op een geestelijke uit 'Over de bergen' van Komrij.
Wat leuk!
Andersom is een oudklasgenoot bezig een huis te laten zetten op een enorme lap grond, in Portugal dus, en moet ik steeds aan Chris denken ;-).