Waar het idee van een palm leaf boekje vandaan kwam, weet ik niet meer. Ik vond interessante informatie op Wikipedia, maar geen handleiding. Eindeloos gezocht naar instructies, tot me te binnen schoot dat die natuurlijk gewoon in Golden stonden.
Daar leek het simpel: langgerekte blaadjes met gaatjes erin waar een draad doorheen kon. Dus eerst die blaadjes snijden, perforeren en beplakken.
Waar zou dit boekje over gaan? Er kwam ergens een zinnetje voorbij dat ik schrijfveerwaardig vond: "we waren met z'n zessen thuis." Wij waren thuis, zo op het oog, met z'n drieën. Maar we waren met veel meer!
Ik beplakte voorkant en achterkant met lange figuren over drie blaadjes, en met gescheurde repen goudpapier. De tekst drukte ik – in een lettertype gemaakt van mijn eigen handschrift – af op deli papier. En klaar! Touwtje erdoor … en mislukt!
Want als je zo'n palmbladboekje gaat lezen, dan begin je (bij mij de voorkant) op de binnenkant van het omslag, en van het volgende blaadje lees je eerst de voorkant, dan sla je het om en lees je de achterkant. Mijn afbeeldingen en tekst raakten helemaal door elkaar.
Daar kan ik dan echt van wakker liggen: hoe los ik dit op?
Er zat niets anders op dan de blaadjes aan elkaar te plakken, met bladvormige reepjes linnen plakband. In feite werd het zo een veredelde harmonica. Al vind ik hem nog steeds erg mooi geworden.
Ik lees kijk op mijn telefoontje en ga het zo wat groter bekijken want hierop zie ik te weinig. Maar ik ben er nu al van overtuigd dat het weer heel mooi is. .