45 – de huwelijksnacht

Mijn jonge lichaam snakte naar vervulling – of wat ik toen voor vervulling hield, dat gevoel van openliggen als omgeploegde grond. Boven ons bed hingen weer het schild en de speer, pas nu doorzag ik de vormen ervan. Mijn man – ik vond het moeilijk om aan hem te denken als Hebotva, dat was toch altijd Hoge Va geweest – ging op het voeteneind zitten en keek me afwachtend aan.

Voorzichtig deed ik eerst mijn hoofdtooi af en schudde mijn haren los. Pas nu voelde ik hoe zwaar de kroon op me gedrukt had, de hele dag. De japon zou ik vast zelf niet uitkrijgen, zo glad viel hij om mijn lichaam. Ik ging voor hem staan en hield mijn armen omhoog. Weer die minzame glimlach. Zou hij mij wel begeren? Niet dat het woord begeerte in mijn woordenschat voorkwam.

Hij omvatte mijn gezicht met zijn warme handen en kuste me. Een heel ander soort kus dan we tot dan toe hadden uitgewisseld in de Tuin. Alsof hij melk uit een kokosnoot zoog. Toen greep hij met beide handen de hals van mijn bruidsjapon vast en trok. De dunne zijde scheurde gewillig onder zijn kracht en stroomde als bloed van me af. Hij trok het lintje van mijn onderbroek los zodat ook die langs mijn benen naar beneden gleed.

Huiverend stond ik voor hem. Koud gleed zijn blik langs mijn lichaam, dat door niemand meer gezien was sinds mijn moeder me voor het laatst had gewassen. Die koude, wegende, keurende blik – betekende dat dat hij al een vrouw had gehad? Wat wist ik van hem?

Hij moet iets op mijn gezicht gelezen hebben. Het zijne veranderde als bij toverslag, hij was weer mijn lieve, speelse, plagerige verlover, hij kuste me zacht en warm, deed zijn eigen kleren uit, wat was hij prachtig, de vlammen sloegen me uit, lachend trok hij me bij zich op het bed, streelde en kuste en likte me tot ik niets liever wilde dan gevuld zijn, zelfs de korte, hevige pijn was me dierbaarder dan alles. Ik was zijn vrouw.

Dit bericht is geplaatst in feuilleton met de tags . Bookmark de permalink.

8 Reacties op 45 – de huwelijksnacht

  1. Elly van doorn schreef:

    Wat schrijf je prachtig.
    Gleed als bloed van me af
    Dit hele stuk heel gevoelig beschreven

  2. Lianne Hartman schreef:

    Ik ben behoorlijk verrast door de tederheid van haar man en door haar begeerte. Ondanks dat ze elkaar niet begeerden voor hij haar verlover was, is er ineens iets intiems, iets bijzonders gegroeid.
    Gezien haar lage leeftijd en zijn hoge functie, had ik iets verwacht dat op onderwerping of haast verkrachting zou lijken. De man-vrouw-relatie is toch anders dan ik had verwacht. Dat doet me vol verwachting vooruitkijken naar het moment dat er iets verandert.

  3. Ferrara schreef:

    Wat een onverwachte wending. Het strookt niet met het gevoel dat Yima in eerste instantie had. Je krijgt het goed voor elkaar hoe die twee elkaar uiteindelijk echt ontmoeten. De tederheid van zijn kant had ik niet verwacht.
    Ik puzzel nog over dat thema in mijn verhaal.

  4. Ferrara schreef:

    Wie wie gaat krijgen weet ik wel, maar in welke vorm ik dat giet. Rustig aan of toch enige onstuimigheid.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *