Mrs. Degas by Arthur Japin
My rating: 3 of 5 stars
Arthur Japin Mrs Degas
Van het verhaal - de gebeurtenissen – heb ik wel genoten. Ik wist ook helemaal niet dat Degas in New Orleans is geweest, dat er daar zelfs een Degas-huis is. Maar als roman voldeed het toch niet echt. Dat had ik ook al bij De Gevleugelde, dat het meer een opsomming van feitenis dan een doorleefde geschiedenis vanuit een personage (zoals in Vaslav, of in mindere mate Kolja).
Er worden te veel feiten opgesomd, alsof niets van het onderzoek verloren mocht gaan. Van een literaire-non-fictie-boek (zoals Annejet van der Zijl die schrijft bijvoorbeeld) verwacht je dat, maar bij een roman houdt het je nodeloos op afstand.
"In de kandelabers brandden groene kaarsen, gemaakt van de was van wilde mirte die groeit op de zandengten in de baai van Biloxi." (p133)
"Mardi Gras was er in 1837 ingesteld als remedie tegen de depressie. Aanvankelijk waren het vooral bals en tuinfeesten, georganiseerd door de gegoede burgerij, maar binnen enkele jaren verspreidde de vrolijkheid zich door alle wijken, waar zij werd verrijkt met Afrikaanse ritmes en rituelen uit West-Indië. Ook oorspronkelijke bewoners van de streek begonnen het feest mee te vieren, de Houma en Biloxi, Choctaw, Chapitoula, Opelousa en Tanghipahoa. Zij waren verdreven naar drassige dorpen langs de Atchafalaya, maar hun mannen werkten als seizoenarbeiders in de haven en lieten met Vastenavond hun families overkomen om te dansen rond Congo Square, de plek waar hun voorouders hadden gedanst om de maïsoogst te vieren." (p181)
En dan is er nog de truc van de spanningsboog die er in feite alleen uit bestaat dat we willen weten wie de ik-vertelster is die de oude, blinde Edgar Degas komt helpen met het uitzoeken van zijn inboedel, omdat hij moet verhuizen. Omdat hij blind is, is het niet helemaal een truc, we bevinden ons als lezer in dezelfde positie als hij. Maar toch: was het nodig? En maakt het 't boek beter?
Dat denk ik niet. Ik zou het verhaal veel liever uit Estelle's (Mrs. Degas) mond hebben gehoord, of uit die van de vertelster. En dan helemaal vanuit dat personage, zonder tussenkomst van een schrijver die zo graag wil laten zien wat hij allemaal uitgezocht heeft.
Hoi Hella, ik heb van Arthur Japin maar 1 boek gelezen: "Een schitterend gebrek" en daar was ik weinig enthousiast over, zeker als je dat boek vergelijkt met de memoires van Casanova zelf die zo prachtig vertaald zijn door Theo Kars. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om iets anders van Japin te lezen en wat mij ook een beetje aan hem stoort is dat hij zo verschrikkelijk ingenomen is met zichzelf, een soort van tweede Mulisch, waar ik ook al niet zo'n fan van ben.
Maar Bettina bijvoorbeeld is wel erg enthousiast over de boeken van Japin, dus er zijn ook mensen die hier anders over denken. Groetjes, Erik
Ja, smaken verschillen! Ik vond De Witte met het Zwarte Hart erg mooi, en De Overgave denk ik het allermooist. Maar zijn latere boeken stelden me eigenlijk altijd teleur.
Oh wat grappig toch hoe iedereen een boek anders leest! Ik vond al die toevoegingen juist zo leuk, ik geniet daarvan en voor mij voegen ze iets toe in plaats van dat ze tussen mij en het verhaal gaan staan. Ik vind eigenlijk alle historische romans van Japin mooi, zijn boeken die zich in het nu afspelen vind ik niet mooi. Maar ongetwijfeld zijn er ook weer mensen juist van die boeken genieten.
Groetjes,
De boeken die in het nu spelen heb ik niet gelezen, trokken me helemaal niet. Maar inderdaad, veel mensen zijn daar juist weg van!