Ik had van Sue Monk Kidd alleen The Secret Life of Bees gelezen, heel lang geleden. Het leuke is dat dit boek er een voorbode van is. Met om en om een hoofdstuk vertellen moeder en dochter over de reizen die ze samen maakten, naar Griekenland, Turkije en Frankrijk, op zoek naar klassieke godinnen en zwarte madonna's, en de impact die de heel uiteenlopende plaatsen op hun ziel hebben. Van Delphi en Eleusis (bekend van het verhaal van Demeter en Persephone) tot de "Sixtijnse kapel van de prehistorie" op het eiland Gavrinis, een ganggraf dat aan de binnenzijde met de prachtigste patronen is bewerkt en waar ik nog nooit van gehoord had, tot de Zwarte Madonna van Rocamadour.
Moeder en dochter zijn allebei op zoek: Sue wil eindelijk werk maken van haar droom om een roman te schrijven (ze heeft dan al verschillende boeken over feministische theologie op haar naam staan), en Ann is in een depressie beland nadat ze is afgewezen voor de studie Griekse klassieke oudheid.
Het is mooi om te zien hoe hun verhalen zich met elkaar verweven. Ann op zoek naar de moeder-in-zichzelf (een bekend thema op Heldinne's Reis), en Sue op zoek naar de beginneling in zichzelf, degene die ze gaat worden na de overgang.
Qua sfeer en thematiek deed het boek me denken aan Crossing to Avalon van Jean Shinoda Bolen, en het vormde ook een mooie vrouwelijke tegenhanger van An Odyssey van Daniel Mendelsohn. En het bracht me weer een nieuw gedicht van David Whyte – Sweet Darkness - waarvan vooral deze strofen me erg aanspraken:
You must learn one thing.
The world was made to be free in.
Give up all the other worlds
except the one to which you belong.
Sometimes it takes darkness and the sweet
confinement of your aloneness
to learn
anything or anyone
that does not bring you alive
is too small for you.
