The Night Guest (vertaald als Tijgers in de Nacht) heeft alles wat ik verlang van een boek: een hoofdpersoon die de moeite waard is om mee mee te leven (interessant van levensloop en gedachtenkronkels en observaties en motivaties), een setting die me aanspreekt (een huis aan de oostkust van Australië, waar je walvissen kunt zien), een wondermooie stijl die voortvloeit uit nauwkeurig en liefdevol (soms haatvol) observeren, en een verhaallijn die onontkoombaar is, wat eerder tot mij als lezer dan tot de hoofdpersoon doordringt, waardoor het spannend is zonder een thriller te zijn.
Ruth is 75, weduwe, moeder van twee ver weg wonende zoons, en misschien niet helemaal helder meer. Ik zeg misschien omdat de droom van de tijger die midden in de nacht haar huiskamer onveilig maakt aanvankelijk niets meer lijkt dan dat, een droom. Maar ze belt haar zoon, er is ongerustheid aan beide kanten, en als de volgende dag een door de regering gezonden 'helpster' aanbelt, staat Ruth daar wel voor open. Frida verzorgt haar huishouden, doet boodschappen voor haar, neemt steeds meer van haar over. Ruth vertrouwt Frida omdat ze haar doet denken aan haar jeugd op Fiji, waar haar ouders werkzaam waren als zendelingen. Als lezer weet je niet goed wat je moet denken: wordt Ruth dement of is Frida haar aan 't mindfucken? Is er echt een tijger? Of wie struint er anders bij nacht en ontij door het huis?
Op Goodreads maakte iemand de vergelijking met de bekende kikker in kokend water. Als lezer zie je het gebeuren, schreeuw je naar de kikker: spring eruit! Maar Ruth raakt steeds meer verstrikt en wie waarom het water kookt wordt steeds een beetje duidelijker.
Ik vond dit een wonderlijk, prachtig boek.
Ik ben ooit (volgens mij met Bettina?) naar een boekbloggersdag van de uitgever geweest en onderdeel daarvan was een boekbespreking over dit boek, dat de uitgever aan ons in vertaling beschikbaar had gesteld. Ik vond het een vreselijk boek en heb het op 1/3 dichtgeslagen......
Wat zonde! (Ik hoorde wel dat het vrij slecht vertaald is.)
Ja, inderdaad, dat was waarom het me zo bekend voorkwam. Ik kwam er ook niet doorheen, vond het een afschuwelijk verhaal. En ook ik heb het op 1/3 dichtgeslagen omdat ik het niet kon opbrengen verder te lezen. De vertaling was naar mijn idee best op orde, niet de reden iig waarom dit boek me niet aansprak.
Maar wel fijn dat jij het wél mooi hebt gevonden. Leuk toch hoe dat kan verschillen.
Groetjes,
Wadapatja! (ik heb de vertaling ff gecheckt op Google Books en daar leek mij inderdaad niet veel mis mee)
Héél apart! Maar ja, zoveel mensen, zoveel smaken.
En ik heb net The woman in the window uit, en dat vond ik echt wel een topper!
Hè, gelukkig!
Ik heb nog even na zitten denken over dit boek, want er was een reden waarom ik het niks vond. En opeens wist ik weer, dat was precies in de periode dat mijn oma heel erg dement begon te worden. Een verhaal over een oude verwarde vrouw was dus niet helemaal aan mij besteed, dat kwam te dicht bij. Ik heb geen idee hoe ik het verhaal nu zou vinden en of het me wel of niet goed zou bevallen. Maar het lag dus niet helemaal aan het verhaal, maar vooral aan wat er op dat moment gaande was.
(even een nuance)
Groetjes,
Dankjewel! Het kan inderdaad zo'n verschil maken wanneer je een boek leest.