Wát een leeservaring was An Unnecessary Woman. Nu heb ik het uit. Gelukkig, schreef ik er bijna achteraan. Want het kwam wel heel dichtbij af en toe. Niet dat ik me qua eruditie met Aaliya kan meten, en mijn appartement staat ook niet volgepakt met dozen, daar zorgt Marie Kondo wel voor. En ik heb Frija. Maar toch, zo'n leven van thuis zijn, werken met de voortbrengselen van je eigen geest en ziel, van toeschouwer zijn, niet werkelijk deelnemer aan de maatschappij, zo je eigen ritueeltjes hebben en dingen die je belangrijk vindt, het was allemaal zeer invoelbaar.
Buitengewoon knap hoe een mannelijke auteur zich zo in een vrouwenbestaan kan inleven. Meestal kennen ze aan vrouwelijke personages toch eigenschappen toe waar ze zelf op geilen. Ik moet denken aan een tv-serie waar ik halverwege mee gestopt ben, waarin een vrouwelijke huisarts totaal krankzinnig wordt van het overspel van haar man. Echt zoals een mannelijke scriptschrijver hóópt dat een vrouw zou doen.
Maar dat terzijde. Tijdens het opzoeken van een citaat (ik heb ze bijna allemaal opgezocht) stuitte ik op een groep op Goodreads waarin over het boek gediscussieerd werd. Een ware cult is het daar! Wat had Aaliya dat leuk gevonden, denk ik, zo'n gemeenschap van gelijkgezinden.
Het is een boek schijnbaar zonder plot, en schijn bedriegt. Het is een Heldinne's-Reis-achtige plot, niet zo'n Heldenreis met alle ogen op het einddoel, maar een meanderende tocht door de stad, door de geschiedenis, door het leven, die culmineert in wat een soort catharsis blijkt, waarbij (eventueel gedwongen) overgave effectiever blijkt dan een bewust nastreven van iets omdat andere mensen vinden dat het goed voor je is. (Al die Haal Het Beste Uit Je Leven! reclames van tegenwoordig.)
Het water breekt en een nieuw leven kan beginnen.
Zoals gewoonlijk verwijs ik naar de recensie van Anna voor een bespreking van de inhoud.
Hoi Hella, ik ben het boek nu in het Engels aan het lezen en geniet er ook van. Ik vind het boek in het Engels een vaart hebben die het in de Nederlandse vertaling niet heeft, hoewel ik niet kan zeggen dat de vertaling echt slecht is, hij spreekt alleen minder aan. Groetjes, Erik
“Het water breekt en een nieuw leven kan beginnen.” Die is mooi! Die symboliek had ik nog niet eens gezien. Wat een rijk boek.