Wat ben ik toch blij met boekbloggers. Dankzij Joke ben ik nu in de autobiografie van Hilary Mantel begonnen, en wat schrijft zij mooi! Het leest als een roman, en vooral als één brok inspiratie om zelf te gaan schrijven. Bij alles wat ze noteert – het eerste deel gaat over haar jeugd in jaren-vijftig Engeland – denk ik: hoe ging dat bij ons? Hoe keek ik naar mijn grootouders, naar de buurvrouwen, naar andere kinderen op school? Ik denk aan hele vroege jeugdvriendjes die ik al bijna vergeten was. Ik probeer te bedenken wat ik écht voelde, zo jong. Mantel lijkt dat allemaal nog precies te weten.
Ik denk ook aan dagboeken en memoires in 't algemeen. Hoe die me altijd tot (beter) schrijven hebben geïnspireerd. Anne Frank, natuurlijk, dan kwam er opeens in mijn dagboek wat meer diepgang, wat meer overweging naast de feitelijke relazen van wat er gebeurde op school. Etty Hillesum, mijn onbewoondeilandboek. Maar ik herinner me ook de dagboeken van Cees Buddingh' die ik met enorm veel plezier las op mijn studentenkamer in Groningen, die hadden niet zozeer diepgang als wel – ik denk opeens aan zijn gedicht over het dekseltje van de sandwichspread dat ook op het marmitepotje past of hoe ging het ook weer – een enorm observatievermogen. Een uitlichten van details die alleen daardoor veelzeggend werden.
Ik vind er een mooi artikel over.
Hoi Hella, beide boeken, zowel het boek van Hilary Mantel als de dagboeken van Cees Buddingh wil ik ook wel gaan lezen. Wat er over gezegd wordt maakt me nieuwsgierig. Ik houd ook wel van het autobiografische genre. Tot mijn favorieten in dat genre behoren de 12-delige "Memoires" van Casanova, de 6-delige "Memoires" van Konstantin Paustovskij, de 23-delige serie "Geheim dagboek" van Hans Warren en het dagboek over de Nazi-jaren "Tot het bittere einde" van Viktor Klemperer. Als ik het mij goed herinner heb jij die laatste ook eens besproken. Groetjes, Erik
Ja, Klemperer vond ik ook indrukwekkend http://heldenreis.nl/2013/09/victor-klemperer-tot-het-bittere-einde-dagboeken-1933-1945, en Paustovski staat inderdaad nog op mijn lijstje. Die geheime dagboeken van Warren waren ooit een geweldige hit bij de bibliotheek herinner ik me, mensen die het weken voor er een nieuwe uitkwam al reserveerden.
En wat ben ik blij dat je zo blij bent met je mede-boekbloggers 😉
Ik vind het ook nog steeds heel inspirerend, al die mooie boeken die voorbij komen op al die blogs!
Ik denk trouwens dat ik binnenkort nog een tip voor je heb in deze categorie.....
Oh, ben benieuwd!