Toen onze vader uit zijn werk raakte, begon hij zich steeds meer te interesseren voor het katholicisme. Dit moet een van zijn eerste studieboeken zijn geweest, hij heeft alle woorden die hij niet kent, onderstreept en er in zijn toen nog keurige schoolmeestershandschrift de betekenis bij geschreven. Van sommige woorden heb ik ook nooit gehoord (hesychasme, bijvoorbeeld, of prefatie), maar mijn vader, van wie ik toch dacht dat hij álles wist, heeft ook woorden onderstreept en opgezocht als serene, kolchozen, cosmopolitisch …
Het is een wonderlijke ervaring het boek door te bladeren, het heeft iets intiems om zo aanwezig te zijn in het hoofd van iemand die aan het studeren is.
Alles om maar niet de reis naar binnen te ondernemen, denk ik nu. Houvast vinden voor een afbrokkelend zelfbeeld. Het is uit een vreemd soort piëteit dat ik het toch maar terugzet in de kast.
onze vader
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags marie kondo, vader. Bookmark de permalink.