Italiaans

Italiaans voor op Reis kocht ik voor op Romereis met school, 1975. Toen spraken de Romeinen nog geen Engels, of tenminste nauwelijks. Ik moet bij dit boekje altijd denken aan die conference van Fons Jansen, over de zinloze zinnetjes in conversatiegidsen. "Help! Ik ben in de orkestbak gevallen!"
Tien jaar later gingen we met kunstgeschiedenis naar Rome, en moest iedereen een referaat voorbereiden. Ik deed het over de San Lorenzo, en het enige fatsoenlijke boek daarover was in het Italiaans. Woordenboekjes gekocht, Linguaphonecursus uit de biep gehaald en aan de slag! Die cursussen zijn fantastisch, al na één cassettebandje kon ik het boek begrijpen. Eén zinsnede heb ik altijd onthouden: in ginocchioni sul pavimento. Op knieën op straat.
In diezelfde tijd werd het Italiaanse grammaticaboek afgeschreven bij de biep: dat was dus voor mij. Opnieuw naar de eeuwige stad. Het woord dat ik van die reis heb overgehouden: tramezzini. Van die verrukkelijke sandwichjes met alle mogelijke soorten vulling, ik vond die met spinazie en kaas het lekkerst.
Nog weer vierentwintig jaar later ging ik met kindeke naar Rome. Zij had het al gezegd na haar eigen Romeschoolreis: ze spreken allemaal Engels. En inderdaad. Mijn versleten maar niet vergeten Italiaans was niet meer nodig.
Eigenlijk kan dit hele zootje dus weg nu. Maar de herinneringen schenken nog te veel vreugde.