zwoegen en ploeteren

Geplaatst op 24 januari 2016 door Hella

enquist 2016-01-24 10.58Ik heb een tijdje gerecenseerd voor Literair Nederland – ben er mee gestopt omdat ik me toch gedwongen voelde te positief te schrijven over boeken die ik niet goed vond – en dit is een recensie waar ik wel trots op ben. Of tenminste: ik ben er trots op dat ik dit boek onder de knie wist te krijgen. Want dat is het mooie van gedwongen boeken lezen die je zelf niet uitkiezen zou: je moet ze uitlezen, en je moet er ook nog iets mee. Dat zorgt voor een leeservaring die beklijft, en een boek dat beklijft. Daarom bewaar ik deze Enquist ook, omdat hij me herinnert aan die specifieke ervaring, die van de overwinning op een boek. Uit mezelf ga ik die strijd maar zelden aan.
Kom er maar in voorvaderen! Jij bent lui, jij zet niet door, jij wil nooit ergens moeite voor doen …
En wie weet hebben ze gelijk. Maar ik geloof ook dat wanneer dingen 'vanzelf' gaan – dat je zonder ijzeren discipline in flow raakt en uren genotvol doorwerkt - dat een teken is dat daar je ware pad ligt. Zwoegen is op zichzelf geen verdienste.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags . Bookmark de permalink.

6 Reacties op zwoegen en ploeteren

  1. Joke schreef:
    24 januari 2016 om 13:55

    Ik denk dat je daar gelijk in hebt, al kun je juist doordat je uitgedaagd wordt door een boek ook in een flow komen, je stijgt dan, omdat je je vaardigheden aan het uitbreiden bent, als het ware naar een volgend nivo (lees er De weg naar flow van Mihaly Csikszentmihalyi maar op na). Maar het moet natuurlijk niet voelen als ploeteren, dat lijkt me echt niet de bedoeling van lezen!

    Beantwoorden
    • Hella schreef:
      24 januari 2016 om 18:56

      Ja, nu je het zegt herinner ik me dat van Csikszentmihalyi, dat hij zegt dat je net iets boven je vorige niveau moet presteren. Maar nog steeds vanuit genot, niet vanuit straf.

      Beantwoorden
  2. Anna van Gelderen schreef:
    24 januari 2016 om 17:02

    " Jij bent lui, jij zet niet door, jij wil nooit ergens moeite voor doen …" Hè?? dat is helemaal niet de Hella zoals ik me die van de middelbare school herinner. Laat je niks wijsmaken!

    "Zwoegen is op zichzelf geen verdienste." Zeker niet, dat is een typisch calvinistische gedachte, maar zoals Joke terecht zegt, kan het soms wel wat opleveren. Langeafstandhardlopen is typisch zoiets: het heeft geen enkel nut, ziet er voor een buitenstaander alleen maar uit als zinloos geploeter, maar het kan achteraf wel veel voldoening schenken, en je zelfs onderweg al in een heerlijke flow brengen. Soms dan, vanochtend was het voornamelijk zinloos geploeter 😉

    Beantwoorden
    • Hella schreef:
      24 januari 2016 om 18:58

      Oh, wat doet me dat deugd Anna!
      En wat dat hardlopen betreft, zelfs ik kan me daar iets bij voorstellen al is mijn sportschoolniveau ontzettend gedaald.
      Maar dat calvinistische, daar heb ik het best moeilijk mee gehad. Dat iets niet "telt" als je er geen moeite voor hebt hoeven doen. Terwijl we thuis "niks" waren.

      Beantwoorden
  3. Nellian schreef:
    24 januari 2016 om 21:43

    Lof der luiheid

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *