verffaalverhaal

Het begon allemaal zo. Door de iets grotere voorraad – feestdagen, dan koopt men eens een extra tapenaadje, olijfje, bruschettaatje, van me dit en me dat – had ik voorraadkastruimte tekort. Of in elk geval meer overzicht nodig want drie potjes pesto was niet de bedoeling.
Elke smoes om naar de ikea is meegenomen, en zo kwam ik thuis met een überpraktisch maar ook superlelijk voorraadkastje dat nog net tussen koelkast en prulli in de keuken paste.
En gelijk ontzagwekkend pijn deed aan mijn ogen.
Waar direct de inspiratie vandaan kwam om vijftigerjarenblaadjes te gaan googelen, God mag het weten. Maar dat deed ik, en maakte ze vervolgens allemaal mooi geel en grijs om te passen in het interieur. Ik had al eerder geknutseld met plaatjes op hout (mijn zenne teeveemeubel), dus in no time had ik het kastje gepimpt met fraai gebladerte.
En sloeg de groene prulli al helemaal nergens meer op. Die moest ook behandeld, en wel met radiatorlak. Nu sta ik in de familie op verfgebied bekend als degene die zo goed kan koffiezetten, dus ik maakte me geen illusies. Maar ik ben tegenwoordig groot fan van Goed Genoeg, en na 3x overlakken was het Goed Genoeg. Plaatjes erop, het werd beeldig. Maar zo'n kledderige omgeving als een keukenpedaalemmer behoeft wel een beschermd laagje, dus ook nu met mod podge over de plaatjes. Waarmee ik mijn keurig lakwerk tot dof latex omtoverde. Het was geen gezicht. Ik kon nog één oplossing bedenken: blanke lak over alles heen. Het resultaat leek het meest op geschifte gluton. Niet fraai.
Weg ermee.
Plaatjes erafschrobben (hier en daar weer knalgroen erdoor), verf opschuren, en een nieuwe laag radiatorlak zou het allemaal weer in orde maken. Behalve dat dat niet lukte. Het bleef geschifte gluton. Het werd zó lelijk dat ik de moed opgaf.
Geen prettig gevoel: falen (jij zet nooit door!), verspilling, voornikse moeheid …
En uiteindelijk toch maar die mooie Brabantia besteld waar ik intussen op Facebook mee doodgegooid werd (je hoeft je besognes maar één keer aan iemand mee te delen of ze springen erbovenop). Ik verheug me erop, want hij is prachtig. Maar dat ik mijn verffaalverhaal niet heb kunnen hertellen blijft nog wel even knagen denk ik.