Het was verre van mindful, de manier waarop ik gisteravond naar Hollandse Zaken keek. Het is een van mijn grootste valkuilen: de machteloze opwinding over grenzeloze, onweersproken domheid.
Wat heeft zo'n programma voor zin? Of liever: wat heeft zo'n programma voor doel? Ons iets bijbrengen over de voors en tegens van mindfulness?
Dan zou ik beginnen met iemand aan het woord te laten die precies vertelt wat het inhoudt.
In plaats daarvan krijgt iemand het woord die er Hartstikke Tegen is, hoewel ze niet het flauwste benul heeft wat het inhoudt, zo blijkt uit haar woorden en haar artikel in nrc. Vervolgens mogen voorstanders daar op reageren. Die proberen dan te vertellen waar die "publiciste" het fout heeft, maar worden al direct tegengesproken door iemand anders die zelf héél goed is in vier kinderen en een drukke baan en dus het nut van mindfulness niet ziet. En het aan kinderen leren – terwijl ik uit mijn omgeving weet dat sommige kinderen er enorm veel baat bij hebben – wordt zowat gelijkgesteld aan indoctrinatie en blijf-van-mijn-kind-af.
Kortom: we leren uit dit programma helemaal niets over mindfulness. We kijken alleen in machteloze woede naar een stel nitwits die het debat bepalen met hun op niets gebaseerde kreten.
En we sturen stomende tweets het twitteruniversum in, terwijl ook daar iedereen losgaat op de zweefteven.
Nu weet iedereen die mij kent dat ik nergens zo'n hekel aan heb als aan zweverigheid. Aan mantel-der-liefderig, holier-than-thou geglimlach. Aan Positief Denken (neem alleen al die cocacolareclame, met zijn "choose happiness." Lekker makkelijk als je in Syrië, Nepal of Jemen woont). Lees wat ik de laatste jaren onder de noemer spiritualiteit heb geschreven en je weet hoe ik erover denk.
Maar mindfulness is anders.
Het heeft volstrekt niets te maken met het gladstrijken van problemen of het wegdenken van pijn.
Integendeel.
Je geeft de problemen en de pijn de aandacht die ze vragen. Je gaat naast de depressie liggen, naast je ziekte. Je bent met wat is. En je komt er, langzaam maar zeker, achter dat ze daardoor hanteerbaar worden. Ze verdwijnen zelfs een beetje. Ze hoeven niet meer om aandacht te schreeuwen, zelf hoef je ze niet uit alle macht te verdringen met wat voor middelen dan ook. Ze zijn er, en je komt erachter dat je daarnaast ook gewoon blij en gelukkig kan zijn. Tegelijk.
Als je in bed ligt met je woedend kloppende hart, ga je ernaast liggen, en zegt, zeg het maar. Bonk bonk. Zeg het maar. Het hart voelt zich gehoord, en wordt rustig.
Nu moet ik dat alleen nog leren te doen met mijn eigen woede. Zou in elk geval veel gezonder zijn. Al blijf ik van mening dat de nitwits bestreden moeten worden!
Hollandse Zaken
Dit bericht is geplaatst in autobio, tijdgeest met de tags mindfulness, spiritualiteit. Bookmark de permalink.
Misschien vind je dit artikel van de Stichting Skepsis (die het absolute tegendeel van zweverig is) wel interessant. Het stamt al uit 2008, maar concludeert onder meer:
"Er zijn dus wat aanwijzingen dat meditatie onder andere kan leiden tot betere concentratie, perceptuele gevoeligheid, stressbestendigheid en weerstand. Hersenmetingen zijn in grote lijnen in overeenstemming met deze psychologische effecten. Veel voorzichtigheid blijft echter geboden, omdat het aantal onderzoeken nog relatief klein is, en er op methodologisch vlak ook nog veel verbeterd moet worden.
Met name de studies die wijzen op een lagere gevoeligheid voor stressvolle gebeurtenissen en een betere cognitieve regulatie van emoties zijn veelbelovend voor therapeuten. Deze effecten kunnen van groot belang zijn voor mensen met psychische problemen, al is er natuurlijk wel een enorm verschil tussen een gecontroleerd, wetenschappelijk experiment en de weerbarstige praktijk van psychische patiënten.
Maar laten we ondanks alle onzekerheid positief afsluiten. Zowel de medische onderzoeken als de meer fundamentele experimenten wijzen voorzichtig in de richting van een positief effect van mindfulness. In de huidige haastige en stressvolle maatschappij is de grote aandacht voor mindfulness misschien dus zo gek nog niet. Al blijft natuurlijk het gevaar aanwezig dat mensen mindfulness als een snelle oplossing voor hun zorgen gaan zien: even mediteren, en dan kunnen we er weer tegenaan. Zo werkt het waarschijnlijk niet: mindfulness is een fundamentele verandering in de manier van leven en denken, en niet een snelle, makkelijke manier om gelukkig te worden."
Dit lijkt me een zinvoller benadering dan het getetter en geleuter in het zoveelste kletsprogramma.
dankje!!!
Zo is het. Maar meditatie is niet hetzelfde als mindfulness. Gelukkig maar want ik probeer al heel lang te mediteren maar het lukt me niet.
Mindfulness heb ik omarmd, dat hoeft niet te lukken! Iedere seconde is er een en dat is goed. Ik heb heel veel aan de artikelen van Thich nhat han, een Viernamese Boeddhistische monnik met een leven dat op dat van Mandela lijkt.
https://www.aandacht.net/thich-nhat-han/mindfulness-2
Hij schrijft zulke mooie dingen, ben er iedere keer weer van onder de indruk!
inderdaad mooi!