Wat heeft een mens toch veel gelezen in het leven. Van Henry James ook. Twee van zijn boeken zijn me echt bijgebleven: Washington Square en The Turn of the Screw.
Het eerste was van een Boudier-Bakkerse treurigheid. Hoe standsbesef het leven van een vrouw volkomen kan laten verdorren. En het tweede was een griezelverhaal dat veel indruk maakte. Het Kwaad, en dan onderhuids.
The Europeans komt wederom uit mijn eerste jaar Engels. Heel vaag staat me iets bij van cultuurverschillen tussen Amerika en Europa.
Ik weet dat Henry James belangrijk is, voor de psychologische roman enzo, voor de schrijverij. Ik heb zelfs een deel van zijn notebooks gelezen want het werkt inspirerend, schrijversdagboeken. En natuurlijk The Art of the Novel.
En uit dit gortdroge stukje blijkt wel, dat ondanks het belang van Henry James, ondanks het plezier dat ik aan sommige van zijn boeken heb beleefd, The Europeans totaal geen joy meer sparken.
Gaan jullie maar fijn op reis. Kan de volgende generatie eerste-jaars-Engels jullie mooi scoren bij de mamamini. Zonodig pluk ik jullie wel weer van Gutenberg.
belang
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.
Ik vind het zo leuk en inspirerend te lezen hoe je dit aanpakt. In sommige stukje spat de liefde voor het boek of voor de herinneringen die eraan zitten eraf, bij andere, zoals deze, is het inderdaad duidelijk dat het tijd is dat het boek gaat.
Mooi.
Groetjes,
fijn dat je het leuk vindt! Mijzelf brengt het ook iets, een bibliobiografie.