Wat betekent het om geworteld te zijn? Ik moet meteen denken aan de uitspraak: bomen hebben wortels, mensen hebben benen. Ik ben al op heel wat plekken op aarde te bloeien gezet. Overal waar ik vandaan ging, liet ik stukjes wortel achter in de grond, en als ik nu foto's terugzie van die plekken voel ik soms een pijnlijk heimwee. Niet omdat ik daar weer wil wonen, maar omdat ik daar iemand was die ik niet meer ben. Stukjes hart, heb ik er verloren.
Ik heb altijd geweten dat mijn echte wortels in Friesland lagen, het sprak dan ook vanzelf dat ik daarheen terugkeerde, na de internationale omzwervingen. Dat ik nu in Groningen woon omdat ik niet meer gelukkig was in mijn geboortestad Leeuwarden, voelt als ontrouw. Een dwaas gevoel dat ik in al die andere landen nooit gehad heb. Daar koesterde ik mijn heimwee en zette het om in romanvorm.
Maar nu ervaar ik dagelijks dat ik geen Groninger ben, niet echt. Als ik Friezen hoor praten, bij de ikea ofzo, voel ik direct een band. Als ik Groningers hoor luister ik met antropologische interesse, zoals ik deed naar al die verschillende accenten in Schotland.
Er is een groot verschil met toen: ik ben oud. Of in elk geval zo oud, denk ik, dat ik moet besluiten wortel te schieten. Dat ik zeker moet gaan weten: hier blijf ik. Nog één keer opnieuw beginnen, was dit. Nieuwe vrienden maken, werk zoeken, leven. Het valt nog niet mee.
Ik weet maar een ding zeker: Jou my in grêf yn Fryslâns grûn.
dit in antwoord op de vraag van Dag 8 van het #30dayjournalproject: what does it mean to be rooted?
Getogen in Den Haag voelde ik me daar thuis. Vooral de zee en het strand gaven mij daar de kans om te wortelen. Na jaren Amsterdam waar het geweldig was verhuist naar Friesland. Geen Fries, geen Friese taal, geen Friese wortels.
Maar wat voel ik me hier thuis en wat ben ik hier gegroeid dankzij mijn nieuwe wortels!
En uiteindelijk één been in Frieland en één been in Zweden.
Het is een spagaat maar het voelt rijk, uiteindelijk toch geworteld zijn.