Mooi gegeven vandaag, op het #30dayjournalproject. Iets wat ik al heel lang doe ook, mooie citaten verzamelen, ze mooi versieren, in collage, photoshop, of op een steen geschilderd. En inderdaad, ook door de tekst op de e-reader te selecteren.
Ik kreeg opeens zomaar de geest om me weer eens in Joseph 'Heldenreis' Campbell te gaan verdiepen. Op een regenachtige middag had ik een tijd geleden in een tweedehands boekwinkeltje een klein (helaas erbarmelijk vertaald) boekje van hem gescoord dat ik nog niet kende: Mythen Openen het Leven. Ik begon erin te lezen, en opeens was het of ik open ging, en er weer nieuwe inspiratie naar binnen stroomde.
Ik heb lekker een aantal boeken van hem besteld bij Amazon (benieuwd waar deze tweedehandsjes nu weer vandaan zullen komen), en ben gaan lezen in Reflections on the Art of Living: a Joseph Cambell Companion.
En daar trof mij – wonderlijk hoe dat echt létterlijk gebeurt – het volgende citaat (het boek begint met een heleboel bladzijden vol citaten):
the goal of the hero trip
down to the jewel point
is to find those levels in the psyche
that open, open, open,
and finally open to the mystery
of your Self being
Buddha consciousness
or the Christ.That's the journey.
It is all about finding
that still point in your mind
where commitment drops away.
Is het niet bijzonder hoe dat aansluit bij wat Lisa Sonora vandaag schrijft, over het verzamelen van citaten, maar ook over het ontvouwen, het open, open, open? En hoe het ook aan het denken zet over dat probleem van commitment? Ik denk nu dat hij bedoelt: commitment is nog nodig zolang het nog werk is. Als het helemaal het diepste van je ziel heeft bereikt, is er geen commitment meer nodig, dan bén je wat je doet.
Maar wie weet interpreteer jij het totaal anders, bedoelde hij het ook anders. Het gaat erom hoe zo'n citaat iets openvouwt wat helemaal dichtgefrommeld in een laatje zat.
